Με λίγα λόγια πρέπει να βγάλουμε τον σκασμό, κυριολεκτικά και μεταφορικά, μέσα μας και έξω μας, και να απομακρυνθούμε για λίγο από τη φασαρία του σύγχρονου δυτικού σκουπιδοπολιτισμού για να μπορέσουμε έτσι να ακούσουμε ίσως και άλλες φωνές που αλλιώς δεν θα ξέραμε ποτέ ότι καν υπάρχουν. Κυρίως τις φωνές από μέσα μας που πνίγονται από την ταχύτητα της καθημερινότητας.
Και μόλις ανέβασα στο μπλογκ μου ποστάκι παραπέμποντας στο ποστ του Greek Rider, χρησιμοποιώντας ακριβώς το απόσπασμα που δίνει ο Ανώνυμος στο δικό του σχόλιο. Συμπτώσεις...
Και όμως δεν προσωποποιείται πάντα, ούτε πάντα αναφέρεται στο Συγκεκριμένο. Υπάρχει και η αγάπη για τη ζωή, για την ελευθερία, για τη γη, για τη γνώση [μεταξύ άλλων].
Σίγουρα, χρειάζεται και το μοιρασμένο, κερασμένο τσιγάρο. Όταν λείπει, η "λύση" είναι απλή. Ξεκινάμε να βαδίζουμε στο [Αφηρημένο] μονοπάτι που μας λέει η καρδούλα μας... Εκεί θα συναντήσουμε και συγκεκριμένους ανθρώπους, που πάνε προς τα κει που πάμε κι εμείς. Θα μοιραστούμε τον καπνό και τα τσιγαρόχαρτα μαζί τους.
Αχ! Η τόση ενασχόλησή σας με τα οικονομικά σάς έχει αλλοτριώσει λιγάκι :-)
Δώστε ό,τι έχετε και θέλετε να δώσετε, πάρτε ό,τι σας δώσουν [αν σας δώσουν].
Φόβος υπάρχει μόνον όταν κάποιος... επενδύει. Όταν χαρίζει κάποιος απλά χαίρεται να χαρίζει. Όταν επενδύει και περιμένει καλή... απόδοση, μόνον τότε υπάρχει φόβος.
Α,ίσως...Αλλά ξέρετε ο φόβος είναι και γονιδιακό θέμα. : ) Και τότε για να τον ξορκίσουμε χρειαζόμαστε την μαγεία .Του να ενωνόμαστε με τον άλλον. Η του να ανοίγουμε την κουρτίνα .
14 σχόλια:
Όταν θα φύγω θα φύγω με τα ρούχα μου και τ' όνομά μου. Κανείς, ίσως, δεν θα με αποχαιρετήσει. Και δεν θα γυρίσω...
Ας είναι ελαφρύ.
Ναι Ρακε,ειναι αργα για ξαναγυρισματα.
Και δεν βλεπω να υπαρχει καποιος να θελει να δωσει τσιγαρο.
Με λίγα λόγια πρέπει να βγάλουμε τον σκασμό, κυριολεκτικά και μεταφορικά, μέσα μας και έξω μας, και να απομακρυνθούμε για λίγο από τη φασαρία του σύγχρονου δυτικού σκουπιδοπολιτισμού για να μπορέσουμε έτσι να ακούσουμε ίσως και άλλες φωνές που αλλιώς δεν θα ξέραμε ποτέ ότι καν υπάρχουν. Κυρίως τις φωνές από μέσα μας που πνίγονται από την ταχύτητα της καθημερινότητας.
http://greekrider.blogspot.com/2012/01/blog-post_25.html
Το τσιγάρο το στρίβουμε μόνοι μας, καθώς προχωράμε. Και καθώς προχωράμε ανοίγουμε και το μονοπάτι...
Al andar...
Και μόλις ανέβασα στο μπλογκ μου ποστάκι παραπέμποντας στο ποστ του Greek Rider, χρησιμοποιώντας ακριβώς το απόσπασμα που δίνει ο Ανώνυμος στο δικό του σχόλιο. Συμπτώσεις...
και η αγαπη;
Την αγάπη ως αφηρημένη έννοια, ή ως συγκεκριμένα πρόσωπα;
Μα πάντα προσωποποειται...Είδατε τι λέει ο ηθοποιός;
Οι άνθρωποι με τους ανθρώπους...Χρειάζεται το τσιγάρο , μοιρασμένο ,κερασμένο...
Αλλά λείπει.
Και όμως δεν προσωποποιείται πάντα, ούτε πάντα αναφέρεται στο Συγκεκριμένο. Υπάρχει και η αγάπη για τη ζωή, για την ελευθερία, για τη γη, για τη γνώση [μεταξύ άλλων].
Σίγουρα, χρειάζεται και το μοιρασμένο, κερασμένο τσιγάρο. Όταν λείπει, η "λύση" είναι απλή. Ξεκινάμε να βαδίζουμε στο [Αφηρημένο] μονοπάτι που μας λέει η καρδούλα μας... Εκεί θα συναντήσουμε και συγκεκριμένους ανθρώπους, που πάνε προς τα κει που πάμε κι εμείς. Θα μοιραστούμε τον καπνό και τα τσιγαρόχαρτα μαζί τους.
Σωστα,αρκει η καρδια να μιλαει ακομα.Εκει κρυβεται εκτος των αλλων και ο φοβος.
Αχ! Η τόση ενασχόλησή σας με τα οικονομικά σάς έχει αλλοτριώσει λιγάκι :-)
Δώστε ό,τι έχετε και θέλετε να δώσετε, πάρτε ό,τι σας δώσουν [αν σας δώσουν].
Φόβος υπάρχει μόνον όταν κάποιος... επενδύει. Όταν χαρίζει κάποιος απλά χαίρεται να χαρίζει. Όταν επενδύει και περιμένει καλή... απόδοση, μόνον τότε υπάρχει φόβος.
:-)
Α,ίσως...Αλλά ξέρετε ο φόβος είναι και γονιδιακό θέμα.
: )
Και τότε για να τον ξορκίσουμε χρειαζόμαστε την μαγεία .Του να ενωνόμαστε με τον άλλον.
Η του να ανοίγουμε την κουρτίνα .
Δε νομίζω ότι ο φόβος είναι και θέμα γονιδίων. Δεν αρνούμαι, βέβαια, την ύπαρξή του.
Συμφωνώ με τα ξόρκια. Χρειάζεται "μαγεία" για να ελέγξουμε τους φόβους μας και να αντιμετωπίσουμε το[ν] όποιο[ν] άγνωστο εκεί έξω.
Την καλημερότερη καλημέρα μου!
Ειναι θεμα 'χημικων' ομως που ειναι θεμα γονιδιων....Βλεπεται που μας οδηγουν τα παθη μας ...Στα λαθη μας.
Καλημερα!
Δημοσίευση σχολίου