ο χρόνος εξαντλείται

Γερμανοί σχολιαστές..."Τελικά, θα πληρώσουν;"
Η συντηρητική εφημερίδα Die Welt γράφει: "Αυτοί που θέλουν να μειώσουν τα χρέη της Αθήνας  ουσιαστικά δεν θα είναι σε θέση να αποφύγουν την παραγραφή του χρέους από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι πολιτικοί πρέπει επιτέλους να είναι ειλικρινείς με τους εαυτούς τους και τους πολίτες της Ευρώπης και να το παραδέχτούν αυτό. Και όχι μόνο στην περίπτωση της Ελλάδα. Το ESM μόνιμο ταμείο διάσωσης και η προσωρινή EFSF δεν είναι δωρεάν. Επειδή δεν είναι μόνο η Ελλάδα, αλλά και η Πορτογαλία που αργά ή γρήγορα θα χρειαστεί ένα δεύτερο πρόγραμμα διάσωσης. Και ακριβώς όπως η Αθήνα, η Λισαβόνα θα πρέπει, επίσης, την κουρέψει το χρέος. " "Το ευρώ, με τα οφέλη του, αξίζει τον κόπο."
Ο Wolfgang Münchau, των Financial Times Deutschland, γράφει : "Το πρόβλημα δεν είναι το ποσό του χρέους, και σίγουρα δεν είναι το δημόσιο χρέος, αλλά η δυναμική του χρέους. Μόνο όταν θα κάνουν κάτι για αυτή τη δυναμική θα μπορούν να κάνουν κάτι και για την εξεύρεση λύσης για την κρίση."
 Η Frankfurter Allgemeine Zeitung γράφει: " Η ΕΕ θα πληρώσει ακόμη και αν η Ελλάδα δεν μπορεί να ανταποκριθεί. "
 κ.τ.λ.σε  spiegel.de

Στο ζουμί " ...στην περίπτωση που δεν πληρώνουν τα κράτη, τότε υποχρεούνται οι κεντρικές τους τράπεζες να το κάνουν – οι οποίες τελικά εξοφλούν τις υποχρεώσεις του δημοσίου, με οδυνηρά επακόλουθα για την «πολιτική χρήματος» των κρατών (ειδικά όταν ανήκουν σε ιδιώτες, όπως η Τράπεζα της Ελλάδας). Για το λόγο αυτό αρκετοί νομικοί υποθέτουν ότι, σε τελική ανάλυση οι αγωγές θα στραφούν εναντίον της ΕΚΤ – αφού αυτή είναι η κεντρική τράπεζα της Ευρωζώνης (γεγονός που φαίνεται να το γνωρίζει και η ίδια, η οποία για αυτόν ακριβώς το λόγο πρότεινε ως εγγύηση στους ιδιώτες πιστωτές «μερίδια» του μηχανισμού στήριξής EFSF).

Περαιτέρω, η ΕΚΤ είναι ο δανειστής των υπερχρεωμένων κρατών της Ευρωζώνης, αφού αγοράζει τα ομόλογα του δημοσίου τους στη δευτερογενή αγορά. Για να μπορεί όμως να αγοράζει αυτά τα ομόλογα, είναι υποχρεωμένη να τοποθετεί ως εγγύηση «εμπράγματες αξίες» (Assets), τις οποίες λαμβάνει από εκείνες τις κεντρικές τράπεζες, οι οποίες έχουν πλεονάσματα – κυρίως από τη γερμανική κεντρική τράπεζα (πολύ λιγότερο από τις κεντρικές τράπεζες του Λουξεμβούργου και της Ολλανδίας).
Οι κεντρικές αυτές τράπεζες τώρα εμφανίζονται ως δανειστές της ΕΚΤ, γεγονός που έχουμε επισημάνει αναφερόμενοι στο πρόβλημα του Target II. Εάν λοιπόν η ΕΚΤ υποχρεωθεί σε τελική ανάλυση από τα επενδυτικά κεφάλαια να πληρώσει, επειδή δεν έχει η ίδια τα μέσα, η υποχρέωση θα καταλήξει τελικά στους δικούς της δανειστές – στην Bundesbank.
Ανεξάρτητα λοιπόν από το πώς θα τελειώσει το «πόκερ» της Ελλάδας με τα Hedge Funds, ενδεχόμενη εκ των πραγμάτων (de facto) χρεοκοπία της Ελλάδας, θα μετέτρεπε πιθανότατα την αγορά ομολόγων της Ευρωζώνης σε μία «κατ' αποκλειστικότητα» επιχείρηση τυπώματος χρημάτων για τους κερδοσκόπους – όπου στο τέλος θα πληρώνει αυτός που έχει τα χρήματα. Το γεγονός αυτό επεξηγεί τη νευρικότητα, η οποία επικρατεί στο Βερολίνο τις τελευταίες ημέρες – από τη στιγμή και μετά που συνειδητοποίησε επιτέλους το πρόβλημα. "  σοφοκλεους