η ερμηνεία

Τελικά μπροστά στο δέος του 'πιστωτικού γεγονότος' και μετά το μπέρδεμα με το repfrofiling, η S&P ορίζει την κρατική χρεωκοπία ..."ως την αποτυχία να ικανοποιηθούν οι βασικές πληρωμές στις προκαθορισμένες συμφωνίες ή μέσα στην προκαθορισμένη “περίοδο χάριτος”, οι οποίες περιλαμβάνονται στους αρχικούς όρους των υποχρεώσεων όταν εκδόθηκε το χρέος.
Η “αναδιάταξη” συνιστά χρεωκοπία.
Η S&P υποστηρίζει ότι όσον αφορά τα κρατικά ομόλογα η “αναδιάταξη” συνεπάγεται μια επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής. Μια τέτοια επιμήκυνση σύμφωνα με την S&P αποτελεί χρεωκοπία καθώς το κράτος που εξέδωσε τα ομόλογα θα πληρώσει λιγότερα στους ομολογιούχους.
Η εθελοντική ανταλλαγή δεν συνιστά χρεωκοπία
Σύμφωνα με την S&P μια εθελοντική ανταλλαγή ομολόγων, από τη στιγμή που οι όροι της ανταλλαγής ικανοποιηθούν, δεν αποτελεί χρεωκοπία."

 Φιλοσοφικό ήταν το ζήτημα τελικά- όπως ίσως είναι και όλα στη ζωή.Εξ άλλου,και άλλες φιλοσοφικές συντροφιές π.χ. WSJ έρχεται η QE3, μαζεύτηκαν για να βρούν ανάλογες σωστές λέξεις.Νέος γύρος από φιλοσοφικές ανάγκες θα προκύψουν με τόσο χρήμα που θα κυκλοφορήσει. Ώχ!

D.Gibson

Most of the propositions and questions to be found in philosophical works are not false but nonsensical.

The limits of my language mean the limits of my world.

Wittgenstein