7 Νοε 2013

ψάχνοντας


Ψάχνοντας συνέχεια για εχθρούς.
Γιατί ένας εχθρός θα οριοθετούσε ένα νέο ξεκίνημα.
Συνενοχή, φόβος, αλλοτρίωση και όχι απαραίτητα με αυτήν σειρά.
Είμαστε μέσα σε μια τραυματισμένη κοινωνία με μια τραυματισμένη δημοκρατία και στεκόμαστε απέναντι σε τι; Και όταν κάποτε χρειαστεί (οι νόμοι της αγοράς φοβάμαι) αυτή την δημοκρατία να την ζωντανέψουμε, πώς θα το κάνουμε;
Ποιος θα θυμάται τι πίστευε και τι δεν πίστευε.
Και αυτή η απουσία από λόγια, από μουσική είναι γιατί τώρα είμαστε θεατές σε ένα άλλο προκατασκευασμένο θέαμα. Και βέβαια αυτή η διαδικασία δεν είναι χωρίς κόστος. Αποτέλεσμα δεν έχουμε πια συμμετοχή στο παρόν. Υπάρχουν μόνο κομμάτια από το παρελθόν.
Όμως μιας και κολυμπάμε σε άγνωστα νερά, ίσως πρέπει για πρώτη φορά να αφήσουμε πίσω όλα αυτά τα παλιά κόλπα.
Το μέλλον είναι ήδη εδώ.



2 σχόλια:

xrhxa είπε...

Ο εχθρός , όσο μεγαλύτερος είναι , βοηθάει στην συσπείρωση όσων έχουν κάτι κοινό που να τους ενώνει ενάντια στον εχθρό.... έστω κι αν αυτό το κάτι είναι ο ίδιος ο κοινός εχθρός....

Είναι πάγια τακτική αυτών που κυβερνούν να εφευρίσκουν εχθρούς για να κρατήσουν το κοπάδι ενωμένο....

Αυτό που δεν καταλαβαίνω, είναι εκεί που λέτε ότι δεν έχουμε πια συμμετοχή στο παρόν....

Γιατί....; Πότε είχαμε;

Συμμετοχή στην προσωπική μας καθημερινότητα είχαμε έχουμε και θα έχουμε πάντα και για πάντα...είναι κάτι πολύ προσωπικό για να το χάσουμε....άλλη τι συμμετοχή είχαμε και την χάσαμε;;;

Καλησπέρα σας αγαπητή...

Ζάχαρη είπε...

@ xrhxa
Σκεψου μονο οτι τωρα οντας νεοπτωχοι ουτε με την αγοραστικη μας ψηφο δεν μπορουμε να συμμετεχουμε στις αποφασεις. Φτωχεια το λενε.