ο ασθενής

"Contrary to what many think, the sick man of Europe is Europe itself, not Italy".
Από άρθρο στο EUobserver.com 
Ironically, Italy’s national bureaucracy has ensured the continuity of the country’s central authority in the past 60 years.
Η παρατήρηση είναι λοιπόν πως  η Ιταλία (και βέβαια όχι μόνο αυτή) έχει μάθει να ζει κάτω από καθεστώς ακυβερνησίας, όπου η εξουσία έχει εκχωρηθεί  σε ένα γραφειοκρατικό κράτος και σε άλλες ομάδες. Η απαξίωση των πολιτικών της εκπροσώπων είναι σύμπτωμα ασθένειας αλλά δεν είναι αφορμή για αλλαγές, για αυτό και δεν παρατηρείται και καμιά σοβαρή τέτοια εδώ και καιρό. Το φαινόμενο  του Grillo (και όχι μόνο) θα πρέπει να αξιολογείται σαν 'συνδετικός κρίκος' του τι θέλουν οι πολίτες ( επαναστατική ζήτηση) και του τι θα εφαρμοστεί πολιτικά στην πράξη. Ένα άλλοθι...

Η ιδέα είναι στο τέλος, πως η Ευρώπη θα πρέπει να ανησυχεί κυρίως για την εμπιστοσύνη απέναντι στους θεσμούς της.
Europeans should be more concerned about the lack of progress, beyond a useful and yet scarcely revolutionary banking union, of an EU austerity package which has failed to be coupled with the necessary social and economic growth measures necessary to jumpstart renewed trust in European institutions. The greatest dangers for the EU come from this, not Italian party politics.
 ......