FTcom : "Τα σημεία-κλειδιά που θα κρίνουν τις εξελίξεις είναι η αμερικανική αγορά ομολόγων και η κινεζική οικονομία. Εάν αποφευχθούν τα προβλήματα και στις δύο περιπτώσεις, τότε αποφεύγεται και το σενάριο της καταστροφής. Ενδεχόμενη ανάκαμψη στις αξίες των deals και στις τιμές των κατοικιών θα οδηγήσει στο σενάριο της ανάκαμψης.
"Το 2011 θα 'παιχτεί', σε μεγάλο βαθμό, σε δύο χώρες - κλειδιά. Η μία θα είναι η χώρα-κλειδί για την Ευρώπη και το ευρώ, ενώ η άλλη για τον κόσμο ολόκληρο.
Η Ισπανία θα αποτελέσει τον κόμπο που, όταν φτάσει στο χτένι της τρόικας, θα την εξαναγκάσει να πάρει τη μεγάλη της απόφαση: Είτε να αφήσει το ευρώ να μας αφήσει χρόνους πριν το τέλος του 2011 είτε να αλλάξει στρατηγική υιοθετώντας τον κοινό νου που επιβάλλει τρία πράγματα: (α) κούρεμα των ομολόγων που κρατούν οι τράπεζες τις οποίες κρατά εν ζωή το ευρωπαϊκό Δημόσιο, (β) ευρωομόλογο και (γ) ένα νέο επενδυτικό Σχέδιο Μάρσαλ για την Ε.Ε.
Πέραν των Ουραλίων, το δεύτερο μεγάλο αίνιγμα είναι η Κίνα. Άν η αγορά ακινήτων της Σαγκάης, της Σεν-Ζεν και άλλων μεγα-πόλεων υποστεί καθίζηση αντίστοιχη με εκείνη της αγοράς ακινήτων των ΗΠΑ το 2007-8 αυτό θα είναι το πρώτο ντόμινο. Σειρά θα έχουν η κατάρρευση κινεζικών τραπεζών, οι χώρες που βασίζονται στις εξαγωγές πρώτων υλών στην Κίνα (Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Αργεντινή και Βραζιλία), οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις που παράγουν κεφαλαιουχικά αγαθά και αγαθά πολυτελείας για την κινεζική αγορά κ.λπ. " avgi.gr
σημ.Εμείς απλώς διασωθήκαμε δέν μας πέφτει λόγος πιά. Αυτό είναι που πρέπει να θυμόμαστε πρώτα.Τα άλλα είναι για ...μετά.
11 σχόλια:
Kαλό ξεκίνημα!
Case is closed... .
@αλλενάκι
To πιστευω και εγω αυτο.Υπο κατοχη.
Επισης καλο ξεκινημα αλλενακι και παντα μαχητικη.
Hu Jintao’s visit to the United States on Jan. 19. U.S. Defense Secretary Robert Gates will visit China from Jan. 9-12, and then will visit Japan from Jan. 13-14.
... the Chinese are expected to bring a large business delegation and announce new deals worth an estimated $10 billion. Chinese and U.S. companies have sealed a number of major deals in 2010, and the two governments have pledged cooperation on regulatory disputes, yet the Sino-U.S. relationship is increasingly strained due to several economic and strategic disagreements.
Discussions about China’s currency, the Korean Peninsula
The status of the Korean Peninsula ... resumption of six-party negotiations .... The United States has demanded that China take a more active role in restraining North Korea, since Beijing has increased its influence over the North in recent years to use it as a geopolitical lever against the United... momentum for resuming talks appears to be building, but the risk of another incident remains high.
tug of war over China’s undervalued currency. Beijing has allowed its currency to appreciate by not quite 3 percent since it pledged to adopt a more flexible regime, and the United States will demand more.
The yuan is a top concern, but there are several others. The United States’ primary concern remains persistent high unemployment levels, and Washington is convinced that China’s pro-export and pro-domestic policies are unfairly shielding China from global competition, shutting out U.S. exports to China and undercutting U.S. manufacturers whose goods compete with Chinese imports.
Furthermore, the United States last week called for dispute settlement negotiations with China, under the WTO, over China’s Special Fund for Wind Power Manufacturing, which gives subsidies to Chinese suppliers of equipment and parts (χαχαχα) shutting out foreign contenders.... mutual distrust in economic policy is motivating threats of greater trade punishments between the two states. So far the United States has avoided imposing sweeping barriers on Chinese imports, has deferred U.S. Treasury reports that could cite China for currency manipulation, and has avoided other opportunities to take an aggressive approach, preferring instead negotiation and persuasion.
However, the American stance could shift in 2011 for two reasons. First, Obama’s loss of power in the U.S. legislature will confound him on many domestic issues, leaving foreign policy as the primary sphere in which he can act. Any demonstration of strength would likely be aimed at Iran or China. Second, there are signs that the incoming U.S. Congress could have a protectionist streak that could lead to tougher action on China as well, along the lines of the attempt in the previous Congress to pass a bill that would nudge the administration to count China’s undervalued currency as a subsidy and impose countervailing duties in response.
Beijing is aware that the United States could become harder to work with, especially toward the second half of 2011 when the 2012 elections become more pressing. But China’s problem is that capitulation, on currency or industrial policy, poses risks for its economic and social stability. For instance, with the outlook for export growth weakening in 2011 (estimated at 10 percent, down from 30 percent in 2010), Beijing fears appreciating its currency too fast, which could add further strain to the export sector and cause higher unemployment. Similarly, Beijing is walking a fine line in attempting to tighten monetary and credit controls to prevent overheating while avoiding a deep economic slowdown that would upset society as a whole. Since Beijing has a generational leadership transition in 2012, it is not in a risk-taking mood and will resist U.S. pressure as much as it can.
U.S.-China tensions to continue rising in 2011, and the Hu-Obama meeting will be the first occasion to see how handily the two sides will be able to cope
STRATFOR
συγγνώμη για το σεντόνι. Η σχέση είναι συμβιωτική, και ανταγωνιστική, με πολλά win win. Έχει η Κίνα υποκατατάστατο της Αμερικανικής αγοράς; Ποιός αντέχει περισσότερο μείωση εσωτερικού βιωτικού επιπέδου χωρις εκρήξεις;
Μμμ,εκρηξεις;
αρχιζω και σκεφτομαι πως ο δυτικος κοσμος εχει υποστει σοκ πολιτισμικο και υπαρξιακο.Μεσω του εθισμου και της συμμετοχης-συνενοχης αντιδρα μονο σαν ναρκομανης εξαρτημενος.Απο την αλλη η κουλτουρα του δεν εχει απεναντι-εχθρους,οπως παλια.Σε ποιον να εξεγερθει;Ποιο του στερουν το φαγητο,αφου εχει πεισθει οτι ειναι συνδαιτημονας.Για αυτο νομιζω πως πρεπει να δημιουργησουμε εστω εχθρους παση θυσια.
Οι κινεζοι ειναι νηστικοι το συστημα hukou,ποσο θα κρατησει απο αποψη παραγωγικοτητας.Αυτο ειναι ΤΟ κινητρο.
Δεν την ξέρω την Κίνα, αλλά έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία χρόνια και πολύς κόσμος έχει καλύτερο βιοτικό από ότι 1 ή 2 γενιές πιο πίσω. Το καλύτερο βιοτικό επίπεδο έρχεται και με προσδοκίες και οι προσδοκίες γίνονται απαιτήσεις.
Κατά μία εκδοχή, η ΕΣΣΔ κατέρευσε και από τις προσδοκίες για πολτική ελευθερία που ακολούθησαν την κάποια οικονομική ελευθερία που απέκτησαν επί Γκορμπατσοφ (αυτό το διάβαζα κάπου, ΠΡΙΝ την κατάρρευσή της).
Από το λίγο που ξέρω για τους Αμερικάνους, έχουν προσαρμοστικότητα προς τα κάτω, σε επίπεδο προσδοκιών και απαιτήσεων. Πιθανότατα και ίσως περισσότερο, οι Κινέζοι. Αλλα η ευημερία και των δύο εξαρτάται από την ...αλληλοεξάρτησή τους, αν και οι δύο έχουν υπάρξει κάπως αυτάρκεις, με τα μέσα τους. Βέβαια, όπως υπαινισσεται το stratfor, και οι δύο χώρες έχουν πόλιτικς. Στην μία εκφράζονται ή εκτονώνονται με εκλογές, στην άλλη με δυσαρέσκεια.
Η Κίνα ποτέ (ποτέ μην λές ποτέ) δεν θα μπορέσει να εξάγει ή να έχει εμπόριο με την Ευρώπη(ή με την Ινδία, ή με την Ρωσία), και ξεχνάμε εδώ στην Ευρασία πόσο οι Δυτικές ΗΠΑ και όχι μόνο έχουν Κινέζους σε θέσεις μεσαίας και ...άρχουσας τάξης.
Για ένα χάρτη του Ορουελιανού κόσμου, στο http://zalandria.wordpress.com/2007/02/16/1984-online/ (τυχαία το βρήκα, από τον χάρτη)
Για τον Υπουργό Ενέργειας των ΗΠΑ, http://en.wikipedia.org/wiki/Steven_Chu
Η πολιτικη θεληση ειναι κατι,αλλα η χειραγωγηση ειναι αλλο.Και εξαρταται πως θα απορροφηθει η δυσαρεσκεια σε επιπεδο ιδεολογιας.Αν εχουν καιρο για αυτο και ΑΝ υποθεσουμε οτι τα κεντρα εξουσιας υπαρχουν και ενδιαφερονται και δεν ισχυει ηδη το χαος.
Ο Όργουελ λειτουργεί και λίγο σαν αυθυποβολή ,άν μου επιτέπεται.
Καλή χρονιά ζάχαρη!!!!
Από Βρατανικούς τραπεζικούς κύκλους μαθαίνω πως η Ισπανία θα την γλυτώσει.
Για να δούμε.
Ορεστιε επισης καλη χρονια
τίνι τρόπω ομως θα σωθει;Η δεν θα χρειαστει να σωθει;
3:14, για αυθυποβολή δεν ξέρω. Θα έλεγα επιστημονική φαντασία άλλης εποχής με περίεργες συμπτώσεις σήμερα... Τα γεωπολιτικά του Μεγάλου Παιχνιδιού δεν έχουν αλλάξει από το 1900
Ο χάρτης βέβαια του Ορουελ υποτιμά λίγο την Ινδία, και δεν ήξερε όλα τα θερμά μέτωπα του Ψυχρού Πολέμου, που έχουν κρατήσει μερικά κομμάτια του χάρτη "ρόζ" (δηλαδή στην Ωκεανία).
Και νομίζω ότι δεν είναι θέμα αυθυποβολής, είναι θέμα κατα πόσο η πραγματικότητα είναι ή έχει την τάση να γίνει dystopian...
Δημοσίευση σχολίου