Serious Situation

 Μ' αρέσει που ανησυχούσα μήπως μπει η Τουρκία στην ΕΕ πράγμα που θεωρούσα ακατανόητο.Τελικά όντως ήταν.
Ποιά ΕΕ πλέον;Ούτε που καταδέχονται...σαν έτοιμοι απο καιρό.
..............................................................

The Never-Ending Cycle

Γιατί οι  άνθρωποι  αγοράζουν όταν έπρεπε να πουλάνε,και πουλάνε όταν έπρεπε να αγοράσουν;
Η απάντηση είναι απλή... 
Φταίει το συναίσθημα, αναλύει ο Howard Marks.
Όταν οι αγορές είναι σε άνοδο τείνουν να αναλάβουν περισσότερα απο ότι φαίνονται στον ορίζοντα.
Ανησυχούν μόνο μήπως οι άλλοι βγάλουν περισσότερα λεφτά απο αυτούς.Ο  κινδύνος απώλειας υποχωρεί.Όταν οι  αγορές συμπιέζονται ο κίνδυνος εμφανίζεται.
Ο φόβος είναι συστατικό του συστήματος.

Angela Merkel: "Europe Is In A Very, Very Serious Situation" and the the unlikely trio 
"Ο Sarkozy χτύπησε τη γροθιά του στο τραπέζι και απείλησε να φύγει από το ευρώ,  Ackermann είπε πως δέν θα πάρουν πίσω τα λεφτά τους και ο Volcker  της Fed,ότι το ευρώ έπεσε στην αρχική παγίδα."

Θυμίζουν όλοι τους τις παλινωδίες και κραυγές του δικού μας.
Άν σε κάθε γεγονός υπάρχει μια ακολουθία είναι ορατό το φινάλε. Άρα;
 ...................................................................................................

Ένα σχόλιο πού πήρα πρίν μέρες για το  τί πρέπει...

O τ. Felix Rohatyn είπε...
Πρέπει να πάει πακέττο.
1. Επιμήκυνση ληκτοτήτων, χωρίς μείωση παρούσας αξίας (αλλά απαραίτητη για βιωσιμότητα του σχεδίου αναδιάρθρωσης)

2. "Διαγραφή" που όμως δεν θα την πούμε "διαγραφή", αλλά "αναπροσαρμογή ονομαστικού επιτοκίου" για ένα κομμάτι του χαρτοφυλακίου. Θα μειωθεί η παρούσα αξία του κατά 20-30% χωρίς όμως να γίνει πρωτοσέλιδο.

3. Σχέδιο εξυπηρέτησης τοκοχρεωλυσίων (συγγνώμη αλλά δεν έχω spellcheck) από βιώσιμη αύξηση εσόδων και πώληση παγίων (ας πούμε πώληση δημόσιας γής, με δικαίωμα προτίμησης σε Έλληνες.

4. Σχέδιο αναδιάρθρωσης του ευρύτερου Δημόσιου Τομέα. -40% Κεντρική, 60% ΟΤΑ, και 20% ΔΕΚΟ.

Φίλη Ζάχαρη, αυτό θα έπρεπε να κάνει είτε Ο ΚΚ είτε ο GAP, αλλά δεν είχαν όρ_εις.

.........................
από sofokleous Mεσοπρόθεσμα την χρεωκοπία, είτε σαν στάση πληρωμών, είτε σαν αναδόμηση του χρέους, δεν θα μπορέσουμε να την αποφύγουμε.

Η αριθμητική του χρέους είναι πολύ απλή. Το κρίσιμο μέγεθος είναι η βιωσιμότητα του χρέους (debt sustainability) η οποία εξαρτάται από τρεις παράγοντες: επιτόκιο δανεισμού, ανάπτυξη της οικονομίας και ισοζύγιο του προυπολογισμού. Εάν είμαστε αισιόδοξοι και υποθέσουμε επιτόκιο δανεισμού ίσο με 5% και ανάπτυξη 0% , το πρωτογενές πλεόνασμα του προυπολογισμού που χρειάζεται για να μην χρεωκοπήσουμε είναι περίπου 6.5% του ΑΕΠ (υποθέτουμε μεσοπρόθεσμο χρέος επί του ΑΕΠ κοντά στο 130%). Αυτό σημαίνει 25% μείωση όλων των δημοσίων δαπανών (ελαστικών και «ανελαστικών»), με παράλληλη αύξηση των φορολογικων εσόδων 8%. Εκτός εάν κάποιος μας εγγυηθεί μόνιμα χαμηλό επιτόκιο δανεισμού (όχι παραπάνω από 3%), θα πρέπει να ετοιμαστούμε για την διαχείριση της χρεωκοπίας.

Για λόγους εθνικής αξιοπρέπειας και εσωτερικής πειθαρχίας θα πρέπει να κάνουμε το παν να πληρώσουμε τα χρέη μας. Αυτό, δεν μας εμποδίζει όμως να αναβάλλουμε την πληρωμή μερικώς και έντοκα. Με απλά λόγια, ένα μεγάλο ποσό από τα 150 δις που θα πρέπει να πληρώσουμε μέσα στα επόμενα τρία χρόνια ύφεσης, θα πρέπει να γίνει roll-over για τις επόμενες χρονιές όπου ελπίζουμε ότι οι μεταρρυθμίσεις θα έχουν επιτρέψει στην οικονομία να ανακάμψει.

Ένα διαπραγματευτικό χαρτί που κρατάει η κυβέρνηση και μπορεί να χρησιμοποιήσει είναι το να δώσει supersenior status στα δάνεια που θα πάρουμε από την ΕΕ, το οποίο σημαίνει ότι θα πληρωθούν πριν από το υπάρχον χρέος. Αυτό αυτόματα θα σήμαινε υποβάθμιση των τωρινών χρεών, αναγκάζοντας τους πιστωτές σε συμφωνία αναβολής. Αυτή η λύση θα μας δώσει μία ανάσα για την δύσκολη πορεία μπροστά μας.