9 Απρ 2010
Across 110th Street
"I knew there was a better way of life that I was just trying to find.
You don't know what you'll do until you're put under pressure,
Across 110th Street is a hell of a tester"
Διάβασα στον Πελαγοφίαλο την αναφορά για τους Αμερικανούς και μετά έπεσα συμπτωματικά (;) σε ένα αγαπημένο κομμάτι του Bobby Womack μέ δυνατό στίχο.
Σκληρή πραγματικότητα και αλλοτρίωση των φτωχών και όχι μόνο ανθρώπων.
Αλλα μήπως και η Αθήνα αρχίζει και έχει στοιχεία των αμερικάνικων πόλεων πρίν 40 χρόνια;
Τελικά ο 110 δρόμος είναι κοντά,με κάποιο τρόπο...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
7 σχόλια:
ναι,χωρις ομως το σέντραλ παρκ και τους ουρανοξύστες.Τί λέξη και αυτή.Ουρανοξύστης...
Δυστυχώς καμμία σχέση οι δύο πόλεις. Στην μία, οι "κακές" συνοικίες ξεκίνησαν για εξυπηρέτηση ανάγκης, και με τον πλουτισμό της πόλης, και των ανθρώπων της, αναβαθμίστηκαν. Και αναβαθμίστηκαν και πολλοί από τους ανθρώπους τους.
Στην Αθήνα, βρες μου μία συνοικία που αναβαθμίστηκε τα τελευταία 40 χρόνια. Η Κυψέλη έγινε slum, η Κηφισίας έγινε Πατησίων, το Κεφαλάρι Φωκίωνος Νέγρη, η Εκάλη Ψυχικό, το Ψυχικό Κολωνάκι, το Κολωνάκι Εξάρχεια, τα Εξάρχεια ...Ιράκ.
Και ούτε που θα αναβαθμιστεί τίποτα, αφού δεν υπάρχει αξιόπιστος και διαφανής (δηλαδή στοιχειωδώς δίκαιος) μηχανισμός συγκέντρωσης κεφαλαίου.
Οι 110 δρομοι σήμερα είναι καλύτεροι από ότι πριν 30 ή 60 χρόνια. Το δε Lower East Side από μιζέρια είναι άπιαστο και κυριλέ.
Κάποτε λέγαμε βέβαια ότι η Αθήνα είναι ασφαλής σε σχέση με την ΝΥ.
H Nεα Υορκη μπορει να ειναι μακρια απο την Αθηνα αλλα ο 110 δρομος ισως ειναι κοντα σαν κοινωνικη πραγματικοτητα,που γεννα συμεπριφορες 'under pressure'
Αγαπητοί Ζάχαρη, σ' ευχαριστώ θερμά για την αναφορά.
Η Νέα Υόρκη παραμένει πάντοτε μια γοητευτική πόλις, ακόμη και με τους ουρανοξύστες που αναπτύσσονται υπογείως με την ηρωίνη και τη σύφιλη στο Χάρλεμ, όπως έγραψε ο Μάιλς Ντέιβις.
Αγαπήσαμε και αγαπάμε την Αμερική του Στάινμπεκ, του Ντύλαν και όλων αυτών που την καταξίωσαν ως χώρα απέραντης αναζήτησης και νοσταλγίας για την ελευθερία.
Στις αρχές του '70 ήμουν κολλητός με ένα Αμερικάνο πιλότο στην Νέα Μάκρη, που είχε καταρριφθεί στο Βιετνάμ. Τον Joe Michel, το σώμα του οποίου ήταν γεμάτο τραύματα. Θυμάμαι τα παιχνίδια μας στην θάλασσα, τις ατέλειωτες συζητήσεις τα βράδια με μουσική των Κρίντενς, το ξύλο που παίξαμε με αγρότες του Μαραθώνα στα κλαμπ, για το ποιος θα καθίσει δίπλα στο τραπέζι με τις τουρίστριες και σκέφτομαι με αγάπη και νοσταλγία για τον Τζο, πόσο βλάπτουν τον άνθρωπο οι πόλεμοι και τα συμφέροντα.
Παρηγοριά μας πια το μήνυμα μιας μουσικής και οι βραχνές φωνές που το αφήνουν να τρέχει στο άκουσμά μας, όπως αυτή που ανέβασες.
@Μποτιλια οι στιχοι:
"I was the third brother of five,
Doing whatever I had to do to survive.
I'm not saying what I did was alright,
Trying to break out of the ghetto was a day to day fight.
Been down so long, getting up didn't cross my mind,
I knew there was a better way of life that I was just trying to find.
You don't know what you'll do until you're put under pressure,
Across 110th Street is a hell of a tester.
Across 110th Street,
Pimps trying to catch a woman that's weak
Across 110th Street,
Pushers won't let the junkie go free.
Across 110th Street,
Woman trying to catch a trick on the street.
Across 110th Street,
You can find it all in the street.
I got one more thing I'd like to y'all about right now.
Hey brother, there's a better way out.
Snorting that coke, shooting that dope man you're copping out.
Take my advice, it's either live or die.
You've got to be strong, if you want to survive.
The family on the other side of town,
Would catch hell without a ghetto around.
In every city you find the same thing going down,
Harlem is the capital of every ghetto town."
Τι αλλαξε απο την απελπισια των ανθρωπων και τα αδιεξοδα τους;
Μικρα γκετο παντου που δημιουργουν πιεσμενους ανθρωπους ετοιμους για ολα.Αυτη ειναι η ιτορια της ανθρωποτητας.Αναρωτιεμαι αν μπορουμε να γραψουμε και εμεις τα ατομα κατι.Μπορει και να το καναμε...
Υπέροχο τραγούδι, την ταινία δεν την έχω δει. Πάντως το γκέτο αυτό καθαρό μοιάζει σε σχέση με την τρισ-αθλιότητα της Αθήνας.
Καλησπέρα Dona.
@αλλενάκι
@αλλενακι
Γκετο υπαρχουν παντου και μεσα μας.
Προσωπικα απο το προβλημα της Αθηνας 'απεχω'.Φιλια.
Δημοσίευση σχολίου