Πολιτική και ποπ κουλτούρα

kathimerini.gr: Αυτό ..." κάνει στην Ελλάδα η ΚΝΕ. Εχει επενδύσει μουσικά τη ραδιοφωνική διαφήμιση του «Οδηγητή» με το American Idiot των Green Day. Το μήνυμα είναι σαφές: μπορεί στις σελίδες του νεανικού περιοδικού να φιγουράρουν άρθρα με τίτλο «Οι εχθροί της δημοκρατίας και η αλήθεια που δεν αντέχουν οι αστοί», «Συναγερμός! Τσακίστε τους πλουτοκράτες» ή συνεντεύξεις του Θ. Παφίλη, αλλά η νεολαία του ΚΚΕ ακούει και αμερικανικό indie rock. - οχι μόνο αντάρτικα και Μίκη.
H μουσική των τοπ τεν, τα μπλοκμπάστερ και η αισθητική της διαφήμισης παρεισφρέουν πλέον και στη γλώσσα της πολιτικής επικοινωνίας. Ακόμη και υπερσυντηρητικοί σχηματισμοί ή αριστερά κόμματα, που αποκηρύσσουν τον πολιτιστικό ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ, δανείζονται στοιχεία από την ποπ κουλτούρα για να προσελκύσουν νεανικό κοινό και ψηφοφόρους κάτω των 30.
Το πρόβλημα είναι πως συνήθως αυτή η υιοθέτηση της ποπ κουλτούρας περιορίζεται στο περιτύλιγμα. Δεν φτάνουν οι συναυλίες στα φεστιβάλ των πολιτικών νεολαιών για να καταστήσουν την ιδεολογική πλατφόρμα των κομμάτων κατανοητή, εύπεπτη και ελκυστική όσο το χιτ του συρμού."
  
Δέν είναι τόσο αθώα η πρόθεση.Να κάνουν δηλαδή ελκυστική την ιδεολογία τους τα κόμματα,καί να κερδίσουν ψηφοφόρους,έστω και άν δέν υπάρχει καμία αντιστοιχία των μηνυμάτων.
Δυστυχώς η pop κουλτούρα είναι απολύτως ελεγχόμενη εξ ορισμού,λόγω της μαζικότητας της,από τα κέντρα εξουσίας.
Όσοι χρησιμοποιούν αυτή την κουλτούρα το κάνουν γιατί αποτελούν μέρος της λογικής της πλέον.Δέν εκφράζουν παρα μόνο αυτή.
Μέ άλλο τρόπο.

 

Cash Flipping the Bird 1969 San Quentin Prison ,  ph.Marshall.