Μέχρι πρόσφατα τα παρακάτω ακουγόταν πολύ ενδιαφέροντα.
"Αποτελεί προνόμιο για ένα συγγραφέα να έχει δοκιμάσει την εμπειρία του τέλους τριών κρατών, της δημοκρατίας της Βαιμάρης,του φασιστικού κράτους, και της Λαικής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Δεν πιστεύω να ζήσω πολύ ακόμα για να δώ και το τέλος της Ομοσπονδιακής Γερμανίας."
Heiner Muller (1992)
Και έτσι αυτό που περίμενε κανείς, ήταν κάτι που να αντιστοιχεί σε ένα τέλος.
Αλλά όπως περιγράφει ο Martin Wolf euro2day.gr
" το στιλ της δημοψηφικής δικτατορίας (ευφημιστικά αποκαλούμενης «ανελεύθερη δημοκρατία»), χαρακτηριστικό της Ρωσίας του Βλαντιμίρ Πούτιν, αποπλανεί τους θαυμαστές και ενθαρρύνει τους μιμητές ... ο Ξι Ζίνπινγκ έχει προφανώς καθιερώσει την υπεροχή του στο Κομμουνιστικό Κόμμα και ενίσχυσε την κυριαρχία του κόμματος πάνω από το κράτος, και του κράτους πάνω στον κινεζικό λαό. Από τους ισχυρούς του κόσμου, έχει αναδειχθεί ο ισχυρότερος -ο ηγέτης μιας ανερχόμενης υπερδύναμης."
Είναι μια άποψη για το πως καταλήξαμε στον Τράμπ, την εξέλιξη του μετακομμουνισμού στην Κίνα και τη δημοκρατική ύφεση. Ναι η οικονομία παίζει ρόλο, όπως έπαιζε παντα.
Ίσως αν θέλει κάποιος. μπορεί να αναλογιστεί οτι παρ'όλα αυτά, η Ευρώπη ακόμα συνεχίζει να υφίσταται και να κυβερνά, εξάγοντας ιστορία και διαψεύδοντας τους μάντεις του κακού...Άλλωστε ότι μπορεί ο καθένας εξάγει... και ναι, την ιστορία μέσα απο την οικονομία
Τέσσερα κουαρτέτα: «Burnt Norton»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου