Είναι σχέδιο, είναι ζωγραφική, είναι μια στιγμή, είναι πολλές στιγμές;
είναι ιστορία;
στο τέλος
Ως νομισματική ένωση...η ευρωζώνη δεν έχει δική της δημοσιονομική παραγωγική δυνατότητα. Η Γερμανία έχει λίγη, αλλά δεν θέλει να τη χρησιμοποιήσει. Η Γαλλία και η Ιταλία δεν έχουν καθόλου, αλλά θα ήθελαν να έχουν να τη χρησιμοποιήσουν. Το τελικό ποσό αυτού του παραλογισμού είναι ένα νούμερο σχεδόν μηδενικό, που προκαλεί τεράστιες διαμάχες.
Άραγε αυτές οι 'έξωθεν πιέσεις' στις οποίες προσμετρά το κείμενο, έχουν λείψει ποτέ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου