Open Europe Why Germany doesn't want to lose UK? Germany, like the UK, has no veto. Without Britain in the EU, the northern bloc could be outvoted by the southern bloc.
Τώρα το θέμα είναι: υπάρχουν πραγματικά αυτά τα bloc, και μπορεί να λειτουργήσουν;
1. Αφού ή Μεταρρύθμιση έπεκράτησε, αρχίζει ένα είδος άγώνα δρόμου μεταξύ τών δυό τμημάτων τού δυτικού Χριστιανισμού - αρχής γενομένης μέ τούς Ολλανδούς πού κυνηγάνε τους Πορτογάλους στις άποικίες -, ό όποίος κρατάει ώς σήμερα καί που μέ τήν άνάπτυξη τής τεχνολογίας προσλαμβάνει το προσωπείον τής «προόδου». Καί όταν λέμε ώς σήμερα, τό έννοούμε κυριολεκτικώς: άκριβώς τήν προτεραίαν τής συνόδου τών ευρωπαϊκών κρατών στό Maastricht τής Ολλανδίας, στό Λονδίνο «εφευρέθηκε» μιά «νέα πηγή ένέργειας» πού έλυνε τό πρόβλημα τής Ευρωπαϊκής Ένωσης όριστικώς!... Αρα καί εντός τών πλαισίων τής Ευρωπαϊκής Ένωσης ό άγγλοσαξονικός κόσμος οφείλει νά έχη τό πολιτικόν προβάδισμα!
Σημαίνει τάχα αυτό ότι ή Εύρωπαϊκή Ένωση αποτελεί ένα άνακόλουθο ιστορικό σχήμα, ένα σχήμα διανοητικής κατασκευής καί άνάγκης μετά τόν πόλεμο, εναν οίκονομικό οργανισμό, τέλος, μέ τήν έκ γενετής αρρώστια του τής πολιτικής άβουλίας πού μόνο ώς ιμπεριαλισμός μπορεί νά έκδηλωθή, καί ό όποίος πρέπει νά άπομονωθή άπό τήν διεθνή πολιτική προκειμένου νά προκύψη μιά ουσιαστική νέα τάξη του κόσμου; Είναι πολύ πιθανό ότι έτσι πρέπει νά γίνουν τά πράγματα, πρός όφελος όχι μόνο τής δυτικής Εύρώπης άλλά καί όλων τών άλλων. Η δυτική Ευρώπη είναι ένας άρρωστος πολιτικά οργανισμός, που όσο πιό πολύ πολιτικά δρά, τόσο πιό πολύ ή γενική κατάσταση τού κόσμου άρρωστάει. Καί άπόδειξη είναι ή άοριστία τών εννοιών, διά τών όποίων ή δυτική Ευρώπη προσπαθεί νά δημιουργήση μιά «ταυτότητα» έναντι τών άλλων καί νά στηριξη τήν πολιτική της.
2. Το αξιοσημείωτο, όμως, που ταυτόχρονα δείχνει ότι η σημερινή «Ευρώπη» δεν αποτελεί όργανο ενιαίας βουλήσεως προς διαμόρφωση πολιτικής, είναι κάτι άλλο: παρατηρούμε βάσει των κοινοτικών μηχανισμών να έχουν λόγο στα βαλκανικά προβλήματα οι Δανοί, οι Βέλγοι, και οι Ολλανδοί, δεν είδαμε όμως ως τώρα να έχουν λόγο οι Ιταλοί, για τους οποίους τα Βαλκάνια αποτελούν γεωφυσικώς και ιστορικώς τον «ζωτικό» τους χώρο. Οι διαφορές συνεπώς μεταξύ ευρωπαϊκού Βορρά και Νότου συνεχίζουν να υφίστανται σαν ιστορικές σημασίες. Η «Ευρώπη» της Montanunion μπορεί να σημαίνει μια οικονομική κοινοπραξία αλλά καμμιά ιστορική σύνθεση.
Επεκράτησε η άποψη ότι στο σύστημα των πολιτικών σχέσεων της μεταπολεμικής «Δύσης» ο ρόλος της Αγγλίας ως «συνδέσμου» μεταξύ Αμερικής και ηπειρωτικής Ευρώπης υπήρξε μια κατάσταση ανάγκης. Πρόκειται για μια καλώς θεμελιωμένη άποψη στην μεταπολεμική «κοινή γνώμη».
Η αοριστολογία περί «γραμμής ασφαλείας», περί «μαλακού υπογαστρίου» κλπ. δείχνει ακριβώς ότι μια συγκεκριμένη αντίληψη [περί των σχέσεων δυτικής Ευρώπης και Μεσογείου] δεν πρέπει ίσως και εγνωσμένως να υπάρχει. Από όσο μπορεί κανείς να αντιληφθεί κάτι σαφές περί των καταστάσεων της σημερινής Ευρώπης, προβλέπεται μια κάποια ανάπτυξη σε μια ζώνη 300 περίπου χιλιομέτρων προς την ανατολική Ευρώπη, δηλ. περίπου στα όρια της παλαιάς Αυστροουγγρικής Μοναρχίας που συμπίπτουν κατά προσέγγιση με εκείνα της καθολικής Ευρώπης, αλλά κατά «λιμπεραλιστικούς» τρόπους ως προς τα λοιπά, ασκούμενους απλώς την φορά αυτή στους χώρους των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου.
Ποτέ άλλοτε η δυτική Εύρώπη δέν ευρέθηκε τόσο ιστορικά άμήχανη όσο κατά τά τελευταία χρόνια. Ουτε κάν γιά τήν ανατολική Ευρώπη δέν βρέθηκε νά διαθέτη ή δυτική μίαν άντίληψη συνύπαρξης. Απόδειξη της ολικής αγνόησης (όχι άγνοιας) της πνευματικής ιστορίας της ανατολικής Ευρώπης είναι ακριβώς οι απόψεις που επεκράτησαν μετά τη πτώση των συνόρων. Η πρώτη θεωρία ήταν η «θεωρία του απορροφητήρος» (!) -«Staubsauger theorie»-, δια της οποίας το όλον θέμα της ανατολικής Ευρώπης ελύετο δι' οικονομικής... απορροφήσεως.
Ότι οι «συλλήψεις» αυτές, οι οποίες στρέφονται σαφώς εις βάρος της Ουκρανίας και της Ρωσίας και στερούνται πάσης ιστορικής προοπτικής (καθ' ότι συλλήψεις εργαστηρίου) οδηγούν κατ' ευθείαν στον τρίτον παγκόσμιο πόλεμο, αφού προηγουμένως επιφέρουν και την πλήρη οικονομική κατάρρευση της δυτικής Ευρώπης, είναι πλέον προφανές. Οι «ειδικοί» οφείλουν να τις διαγνώσουν.
@Δ Η αναφορα στην Ιταλια δινει νομιζω την περιγραφη του περιεχομενου του προβληματος.Να προσθέσουμε οτι ο νοτος εχει χασει την φυσικη και ιστορικη συνεχεια στην Ανατολη οπου και εκει πια δεν εχει εξουσια.Κατι σαν εγκλωβισμος.Τ Η ανισοτητα δεν βοηθα στην θετικη ιστορικη εξελιξη.
2 σχόλια:
1.
Αφού ή Μεταρρύθμιση έπεκράτησε, αρχίζει ένα είδος άγώνα δρόμου μεταξύ τών δυό τμημάτων τού δυτικού Χριστιανισμού - αρχής γενομένης μέ τούς Ολλανδούς πού κυνηγάνε τους Πορτογάλους στις άποικίες -, ό όποίος κρατάει ώς σήμερα καί που μέ τήν άνάπτυξη τής τεχνολογίας προσλαμβάνει το προσωπείον τής «προόδου». Καί όταν λέμε ώς σήμερα, τό έννοούμε κυριολεκτικώς: άκριβώς τήν προτεραίαν τής συνόδου τών ευρωπαϊκών κρατών στό Maastricht τής Ολλανδίας, στό Λονδίνο «εφευρέθηκε» μιά «νέα πηγή ένέργειας» πού έλυνε τό πρόβλημα τής Ευρωπαϊκής Ένωσης όριστικώς!... Αρα καί εντός τών πλαισίων τής Ευρωπαϊκής Ένωσης ό άγγλοσαξονικός κόσμος οφείλει νά έχη τό πολιτικόν προβάδισμα!
Σημαίνει τάχα αυτό ότι ή Εύρωπαϊκή Ένωση αποτελεί ένα άνακόλουθο ιστορικό σχήμα, ένα σχήμα διανοητικής κατασκευής καί άνάγκης μετά τόν πόλεμο, εναν οίκονομικό οργανισμό, τέλος, μέ τήν έκ γενετής αρρώστια του τής πολιτικής άβουλίας πού μόνο ώς ιμπεριαλισμός μπορεί νά έκδηλωθή, καί ό όποίος πρέπει νά άπομονωθή άπό τήν διεθνή πολιτική προκειμένου νά προκύψη μιά ουσιαστική νέα τάξη του κόσμου; Είναι πολύ πιθανό ότι έτσι πρέπει νά γίνουν τά πράγματα, πρός όφελος όχι μόνο τής δυτικής Εύρώπης άλλά καί όλων τών άλλων. Η δυτική Ευρώπη είναι ένας άρρωστος πολιτικά οργανισμός, που όσο πιό πολύ πολιτικά δρά, τόσο πιό πολύ ή γενική κατάσταση τού κόσμου άρρωστάει. Καί άπόδειξη είναι ή άοριστία τών εννοιών, διά τών όποίων ή δυτική Ευρώπη προσπαθεί νά δημιουργήση μιά «ταυτότητα» έναντι τών άλλων καί νά στηριξη τήν πολιτική της.
http://cosmoidioglossia.blogspot.gr/2014/05/blog-post_4757.html
2.
Το αξιοσημείωτο, όμως, που ταυτόχρονα δείχνει ότι η σημερινή «Ευρώπη» δεν αποτελεί όργανο ενιαίας βουλήσεως προς διαμόρφωση πολιτικής, είναι κάτι άλλο: παρατηρούμε βάσει των κοινοτικών μηχανισμών να έχουν λόγο στα βαλκανικά προβλήματα οι Δανοί, οι Βέλγοι, και οι Ολλανδοί, δεν είδαμε όμως ως τώρα να έχουν λόγο οι Ιταλοί, για τους οποίους τα Βαλκάνια αποτελούν γεωφυσικώς και ιστορικώς τον «ζωτικό» τους χώρο. Οι διαφορές συνεπώς μεταξύ ευρωπαϊκού Βορρά και Νότου συνεχίζουν να υφίστανται σαν ιστορικές σημασίες. Η «Ευρώπη» της Montanunion μπορεί να σημαίνει μια οικονομική κοινοπραξία αλλά καμμιά ιστορική σύνθεση.
Επεκράτησε η άποψη ότι στο σύστημα των πολιτικών σχέσεων της μεταπολεμικής «Δύσης» ο ρόλος της Αγγλίας ως «συνδέσμου» μεταξύ Αμερικής και ηπειρωτικής Ευρώπης υπήρξε μια κατάσταση ανάγκης. Πρόκειται για μια καλώς θεμελιωμένη άποψη στην μεταπολεμική «κοινή γνώμη».
Η αοριστολογία περί «γραμμής ασφαλείας», περί «μαλακού υπογαστρίου» κλπ. δείχνει ακριβώς ότι μια συγκεκριμένη αντίληψη [περί των σχέσεων δυτικής Ευρώπης και Μεσογείου] δεν πρέπει ίσως και εγνωσμένως να υπάρχει. Από όσο μπορεί κανείς να αντιληφθεί κάτι σαφές περί των καταστάσεων της σημερινής Ευρώπης, προβλέπεται μια κάποια ανάπτυξη σε μια ζώνη 300 περίπου χιλιομέτρων προς την ανατολική Ευρώπη, δηλ. περίπου στα όρια της παλαιάς Αυστροουγγρικής Μοναρχίας που συμπίπτουν κατά προσέγγιση με εκείνα της καθολικής Ευρώπης, αλλά κατά «λιμπεραλιστικούς» τρόπους ως προς τα λοιπά, ασκούμενους απλώς την φορά αυτή στους χώρους των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου.
Ποτέ άλλοτε η δυτική Εύρώπη δέν ευρέθηκε τόσο ιστορικά άμήχανη όσο κατά τά τελευταία χρόνια. Ουτε κάν γιά τήν ανατολική Ευρώπη δέν βρέθηκε νά διαθέτη ή δυτική μίαν άντίληψη συνύπαρξης. Απόδειξη της ολικής αγνόησης (όχι άγνοιας) της πνευματικής ιστορίας της ανατολικής Ευρώπης είναι ακριβώς οι απόψεις που επεκράτησαν μετά τη πτώση των συνόρων. Η πρώτη θεωρία ήταν η «θεωρία του απορροφητήρος» (!) -«Staubsauger theorie»-, δια της οποίας το όλον θέμα της ανατολικής Ευρώπης ελύετο δι' οικονομικής... απορροφήσεως.
Ότι οι «συλλήψεις» αυτές, οι οποίες στρέφονται σαφώς εις βάρος της Ουκρανίας και της Ρωσίας και στερούνται πάσης ιστορικής προοπτικής (καθ' ότι συλλήψεις εργαστηρίου) οδηγούν κατ' ευθείαν στον τρίτον παγκόσμιο πόλεμο, αφού προηγουμένως επιφέρουν και την πλήρη οικονομική κατάρρευση της δυτικής Ευρώπης, είναι πλέον προφανές. Οι «ειδικοί» οφείλουν να τις διαγνώσουν.
http://cosmoidioglossia.blogspot.gr/2014/06/blog-post_4516.html
@Δ
Η αναφορα στην Ιταλια δινει νομιζω την περιγραφη του περιεχομενου του προβληματος.Να προσθέσουμε οτι ο νοτος εχει χασει την φυσικη και ιστορικη συνεχεια στην Ανατολη οπου και εκει πια δεν εχει εξουσια.Κατι σαν εγκλωβισμος.Τ
Η ανισοτητα δεν βοηθα στην θετικη ιστορικη εξελιξη.
Δημοσίευση σχολίου