25 Φεβ 2013

διάφορες και διαφορετικές ελπίδες




Zero Hedge
 

what happens when a market buys first and asks questions later,  ή  Europe becoming unfixed,  ή  put the blame on ECB,  και τελικά... περιμένοντας πάλι την ECB.

4 σχόλια:

Ράκος Κουρελάριος είπε...

Δεν ξέρω γιατί :-) αλλά μού θυμήσατε αυτό το τραγούδι:

https://www.youtube.com/watch?v=wvmUCQhp9XM

Με λίγο "πειραγμένους" τους στίχους:

Πήγα σ' αναλυτές και πολιτευτές
σε τραπεζίτες και χρηματιστές...

Σ' αρέσουν τα αποτελέσματα των εκλογών στην Ιταλία; Λέτε, τώρα, να πάνε μέχρι το καλοκαίρι σε συνολική λύση πακέτο; [Αν δεν αρχίσουν να τρέχουν πάλι σε χαρτορίχτρες...]

Καλό βράδυ νά 'χουμε!

Ζάχαρη είπε...

@Ρακος Κουρελαριος

Χαρτοριχτρες, τραπεζιτες ή αγορες δεν πειραζει, παιχνιδια πιθανοτητων ειναι ολα...και φαινεται οτι οι πιθανοτητες που δινουν αναμεταξυ τους δεν ειναι καλες, με τα τελευταια νεα.
Απο καιρο εχω χασει την πιστη στους πολιτικους οποτε προσωπικα δεν μου κανει διαφορα κανενα σχετικο αποτελεσμα. Σημειολογικα ομως σκεφτομαι την κουβεντα "ε,ρε χαος που μας χρειαζεται..." και να πω την αληθεια κρυφοχαιρομαι με το γεγονος.
Εξω απο την 'φορμα' οι δυτικοι χανουν τα αυγα και τα πασχαλια (πρωτοχριστιανική έκφραση οταν υπήρχαν προβλήματα για τον καθορισμό αποφασεων)οποτε τοτε ισως μπορουμε να ελπιζουμε και σε μια νικη της μοιρας.

Οποιος αντεξει...:)

Καλο ξημερωμα πρωτιστως μιας και τιποτα δεν ειναι δεδομενο.

Ράκος Κουρελάριος είπε...

Στους πολιτικούς δεν είχα ποτέ καμία πίστη, οπότε δεν χρειάστηκε να την χάσω κιόλας. Τους τραπεζίτες τούς μελέτησα αρκετά [κάπου εκεί, στα μέσα της δεκαετίας του '80], οπότε τίποτα απολύτως δεν μου έκανε εντύπωση με την "κρίση".

Ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής ούτως ή άλλως είχε και έχει τη δική του δυναμική, και τώρα πια το παγκόσμιο "σύστημα" είναι πολύ πολύπλοκο, όχι μόνον για να το διαχειριστεί ή να το ελέγξει μια [όσο μεγάλη] ομάδα ανθρώπων, αλλά ούτε καν να το "κατανοήσει".

Θυμίζει περισσότερο το "Τραίνο της Μεγάλης Φυγής" [;] με τον Γιον Βόιτ, ταινία που θυμηθήκαμε προχτές με τον Νικόλα Περιστέρη... Με σπασμένα φρένα.

Να σας πω... Δεν κρυφοχαίρομαι, αλλά χαίρομαι με τον αυτοεξευτελισμό των πάντων. Μια εποχή τελείωσε, μια νέα έρχεται. Τι χαρά να ζούμε σ' αυτούς τους καιρούς. Και, ναι, δεν ξέρω αν έρχονται "καλά" ή "κακά", αλλά παραμένω αθεράπευτα αισιόδοξος.

Και δεν είναι οι δυτικοί μόνον. Η φάμπρικα του πλανήτη, η Κίνα, τι είναι; Ανατολική;

Πάμε, λέω, για ανθρωπολογικό άλμα. Δύσεις, Ανατολές, ...,..., ..., ..., όλα τελειώνουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

Καλό ξημέρωμα αγαπητή! Μ' αρέσει που πια δεν είναι τίποτα δεδομένο :-)

Ζάχαρη είπε...

@ Δεν θελω να πεσω στην παγιδα καποιου οριενταλισμου, αλλα οι δυτικοι-δυτικοι εχουν την εμμονη της φορμας καθως καταφευγουν εκει μιας και δεν μπορουν να δεχτουν οτι τιποτα δεν εχει σημασια και ολα τα βασανα μας ειναι ασκοπα.Το σοκ απο μια πυρηνικη σχαση θα τους καταταραξει. Τελος παντων η τανια που αναφερεσται ειναι καταπληκτικη,καλα που μου.την θυμισατε.
Α,και εμενα μου αρεσει η αβεβαιοτητα ..."ειναι η μονη μου περιουσια" Φ.Βιγιον -ηδη απο το 1458 Μπαλαντα του Μπλουα.