Εδώ και εκεί...

"Εδώ και εκεί, ύποπτα σύννεφα καπνού με ευχάριστους ατμούς... από κάπου έφτασε στα αυτιά μου ένα οικείο κροτάλισμα, έτσι όπως ο ήχος της καμπάνας στα όνειρά μας, και μετά από λίγο έπεσε το βλέμμα μου πάνω σε κάποιους που έσερναν με κόπο κάτι καζάνια που άχνιζαν, και στην στυφή μυρουδιά του αέρα αναγνώρισα από μακριά, δεν υπήρχε αμφιβολία, την ευωδιά της σούπας από γογγύλια. Ήταν κρίμα, γιατί αυτή η στιγμή, αυτή η ευωδιά προκάλεσαν στο κατά τα άλλα απαθές στήθος μου ένα συναίσθημα που έτσι καθώς με πλημμύριζε κατά κύματα, ανάγκασε τα κατάστεγνα μάτια μου να στάξουν μερικές σταγόνες πάνω στην παγωμένη μύτη μου.Και όσο και να προσπαθούσα να ζυγίσω τα πράγματα, όση λογική,όση σύνεση, όση νηφαλιότητα και ον προσπαθούσα να επιδείξω δεν βοηθούσε σε τίποτα- δεν ήταν δυνατό να κλείσω τα αυτιά μου σ'εκείνη την φωνή που κατά κάποιο τρόπο ντρεπόταν και η ίδια για τον παραλογισμό της και ωστόσο γινόταν όλο και πιο επίμονη, σ' εκείνη την φωνή μιας αμυδρής λαχτάρας: θα ήθελα να ζήσω λίγο ακόμα σε τούτο το ωραίο στρατόπεδο συγκέντρωσης."
Ιμρε Κερτες/ Το μυθιστόρημα ενός ανθρώπου δίχως πεπρωμένο