Γιατί εκεί που τελειώνει η δύναμη των μαζών εμφανίζονται οι ηγέτες και εκεί που τελειώνει ο άνθρωπος ,αρχίζει το Κράτος: το Κράτος (η αφηρημένη αυτή έννοια ,δεν σημαίνει εδώ παρά το ανθρώπινο και το απάνθρωπο πρόσωπο της εξουσίας, δηλ. την διαλεκτική των κυρίων και των δούλων,των υποκειμένων της Ιστορίας και αυτών πάνω στους οποίους πραγματοποιείται η κυρίαρχη του θέληση) παραμένει πάντοτε το όριο της ανθρώπινης ύπαρξης: της ιστορικής παρουσίας και γονιμότητας,στην οποία οι μάζες και οι κοινωνικές τάξεις έχουν κατορθώσει να ανεβούν...
Γιατί οι μεγάλες στιγμές της Ιστορίας, οι στιγμές όπου ο άνθρωπος γνωρίζει αυθεντικά τον εαυτό του, είναι οι στιγμές όπου η σχέση του με την εξουσία είναι σχέση ερωτική , που ξυπνά μέσα του όλη την αντινομικότητα της ίδιας του της υπόστασης, όταν ο άνθρωπος θέλει Κράτος και ιστορική ύπαρξη, αλλά αναγνωρίζει μές το Κράτος τον εαυτό του σαν ένα εχθρό που πρέπει να υποτάξει και με τον οποίο πρέπει να συμφιλιωθεί.
Κώστα Παπαϊωάννου / Μάζα και Ιστορία
4 σχόλια:
Αναποφάσιστη;
Ισα-ισα εχω αποφασισει με τον ευατο μου.Και αλλο;
Γιατι η εξουσια της ΑρισTeras και ειδικα αυτων των μορφωματων οταν συνευρεθει με το Κρατος αναπαραγει την Μοναδικοτητα και τα Γκουλαγκ με επαναστατικο προταγμα.Να τελειωνουμε με αυτα τα απολιθωματα του μετανεωτερισμου.
@Νικολα Περιστερη
ΑρισTera; Εχουμε τελειωσει και με την αστικη ταξη και με τις ιδεοληψιες της.Αδεια πουκαμισα.
Τωρα ψαχνουμε τον εχθρο απο την αρχη ξανα .Εχουμε δρομο.
Δημοσίευση σχολίου