"Τόσο πολύ μ' αρέσουν οι καταστροφές ώστε είμαι έτοιμος να δεχτώ μια ατομική βόμβα κατακέφαλα.Ότι διακινδυνεύεις με την ατομική βόμβα είναι όλο και όλο να διαλυθείς,να περάσεις απο μια φάση ανθρώπου σε μια φάση αγγέλου.Τίποτα δεν χάνεις όλα τα κερδίζεις". Σαλβατόρ Νταλί
Σε ελεύθερη μετάφραση εκφράζεται έτσι μια εσωτερική λαχτάρα. Να τελειώνουμε με τον βαρετό εαυτό μας. Απο ότι βλέπω αυτό μάλλον άρχισε,και επίσης άρχισε και η επιστροφή.
Τώρα μπορούμε να τελειώνουμε και με τους άλλους, ε;
Σε ελεύθερη μετάφραση εκφράζεται έτσι μια εσωτερική λαχτάρα. Να τελειώνουμε με τον βαρετό εαυτό μας. Απο ότι βλέπω αυτό μάλλον άρχισε,και επίσης άρχισε και η επιστροφή.
Τώρα μπορούμε να τελειώνουμε και με τους άλλους, ε;
7 σχόλια:
Θερμή αγωνιστική και ενωτική καλησπέρα! :-)
Δεν νομίζω ότι ο Νταλί [ή οποιοσδήποτε άλλος] θέλει να τελειώνει μόνον με τον βαρετό εαυτό του. Ένα περίστροφο θα αρκούσε γι' αυτό...
Ναι μεν θέλει να τελειώσει με τον βαρετό εαυτό του, αλλά θέλει ταυτόχρονα να "τελειώσει" και τους εαυτούς όλων των άλλων γύρω του [βαρετούς ή μη].
Ο Ραούλ Βανεγκέμ είχε πει, εκεί γύρω στα μέσα των σίξτις, πως όσοι συμμετείχαν στις πορείες εναντίον των πυρηνικών, ήθελαν απλώς να ξορκίσουν την επιθυμία τους να χαθούν αλλά μαζί τους να χαθεί κι όλος ο κόσμος...
Οποίος εγωισμός! Βαρετός ή μη... :-)
@ Ρακε
αντιχαιρετω ενωτικα!
Σιγουρα εννοει και τους αλλους.Αν και παρακατω μου τα χαλαει γιατι τον πιανει το χριστιανικο του και θυμαται οτι μπορει να του 'ζητηθεί λογαριασμος' :)
Οχι ομως, δεν βλεπει τελος...θα γινει αγγελος (αλλο χριστιανικο).
σημ.Παντως ,εγω το ερμηνευω -σουρεαλιστικη αδεια- σαν αλλαγη.Πολυ απλα βλεπω οτι ολο και πιο γρηγορα εξαφανιζονται διαφορες κακες (;) συνηθειες.Η πλαγια στη φωτο ηταν γεματη κοσμο.Τα λαιφσταιλ στεκια οχι.Γιατι ο εχθρος ειναι(ακομα) εντος.
Ξαναμανακαλησπέρος!
Ο αείμνηστος ήταν μεν εξαιρετικός καλλιτέχνης, αλλά "έχανε" και σε πολλά. Ας κρατήσουμε τα καλά του.
Ο εχθρός πάντα εντός μας ήταν και είναι. Η μεγάλη ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας, η αυτοανάκλασή μας, το εγώ-εγώ-εγώ, οι συνήθειές μας, τα "βίτσια" μας...
Η φωτό εξαιρετική, τολμώ τώρα να ρωτήσω: από πού είναι; Γλυκύ το ύδωρ, αλλά πού; :-)
Οι φοβοι μας...(καλα εγω στο μοτιβο μου)
Το τοπιο ειναι εδώ
http://img205.imageshack.us/img205/1805/mapur.jpg
οι παραλιες ηταν γεματες απο παρεες που κανανε πικνικ μετα απο πολλα χρονια.Οντως επιστρεψαμε στην δεκατια του 70.
... και οι φόβοι μας, κι οι ελπίδες, κι οι προσδοκίες... [όλα τα "καλά" συστατικά του "me-I-myself". Αυτή δυστυχώς ήταν και παραμένει η "ιστορία" του Ανθρώπου].
Το τοπίο μια ομορφιά. Το φαντάστηκα ότι ήταν εκεί, αλλά πέρασαν καμια 15ριά χρόνια απ' την πρώτη και τελευταία φορά.
Σέβεντις [+σίξτις]; Γιατί όχι; Στο κάτω-κάτω για ένα πικνικ σήμερα δεν χρειάζεται να στριμωχτείς σα σαρδέλα σε τρένα και λεωφορεία. Το λέω: οι καπιταλιστές ήταν οι τελευταίοι σιδεράδες της ιστορίας... :-)
Καλημέρες!
@καλημερα
"σιδεραδες" πολυ καλο!
Ισχυρή ενόρμηση του θανάτου
Orestios
Δημοσίευση σχολίου