7 Μαρ 2012

μιά ευλογία

Αντιγράφω ...
pile.com. In a capable, resilient, and ultimately legitimate political system like that in Europe... crises are a blessing in disguise, as they make what was previously politically impossible possible.
(ναι ...οι κρίσεις είναι μια ευλογία, δεδομένου ότι κάνουν ό, τι ήταν στο παρελθόν πολιτικά αδύνατο, δυνατό).

Any future further financial assistance to Greece, however, will almost inevitably bring further euro area oversight over (and loss of sovereignty by) Athens, perhaps dressed up as Greek institutional “capacity building.” This is what a new European Commissioner for Greece will mean.Perhaps Greek voters won’t mind this. After all, they despise their own elected leaders even more than the euro area or the IMF, and they shouldn’t mind clipping their wings. Accordingly, further euro area financial assistance to Greece can be anticipated, resulting from broken Greek promises to EU leaders. Indeed, this is the most likely outcome and baseline scenario.


(και υποθέτουν...'Ίσως  τους Έλληνες ψηφοφόρους να μην τους πειράζει αυτό. Στο τέλος, απεχθάνονται τους δικούς τους εκλεγμένους ηγέτες ακόμη περισσότερο από ό, τι την ζώνη του ευρώ ή το ΔΝΤ... Πράγματι, αυτή είναι η πιο πιθανή έκβαση και το βασικό σενάριο. Δεν αποκλείεται, ωστόσο, μια εθνικιστική κυβέρνηση στην Ελλάδα να αποφύγει την περαιτέρω απώλεια της κυριαρχίας, και να επιλέξουν την έξοδο από την ζώνη του ευρώ') .


και εξ άλλου...Η ζώνη του ευρώ δεν πρέπει να χάσει αυτή την ευκαιρία να δείξει τις αγορές ότι η Ελλάδα είναι μια μοναδική περίπτωση.
____________
σημ. μπλέξαμε ;

2 σχόλια:

Ο νοών...νοείτω είπε...

Καλημέρα.
Αφού μας ψυχογραφήσανε, αφού φρόντισαν να "εκθέσουν" το πολιτικό σύστημα στα μάτια και του πιο αδαή, σερβίρουν και τις λύσεις που τους βολεύουν.
Η απουσία θέλησης, "βαφτίζεται" ανικανότητα.

Σαν μόνη δε πιθανή έξοδος από το Ευρώ, αρχίζει και συνδυάζεται με εθνικιστική κυβέρνηση λόγω μη αποδοχής της απώλειας εθνικής κυριαρχίας, αποσείοντας έτσι τις ευθύνες των "μηχανισμών".

Μοναδική αλήθεια δε, το κλείσιμο του άρθρου, περί μοναδικής περίπτωσης της Ελλάδας.
Όχι βέβαια προς κατευνασμό των αγορών, αλλά προς παραδειγματισμό των υπόλοιπων ασθενών οικονομιών και υποψήφιων προτεκτοράτων αλλά και φιλο-φεντεραλιστών.


Φυγεύθυνοι, μία ζωή, ή ύπουλη προσπάθεια υπερσυγκέντρωσης εξουσιών;
Ή μήπως και τα δύο;

Όπως και νάχει, μπλέξαμε άσχημα όπως λες.
Και αρχίζω να διαβλέπω, ένα πλήρες αδιέξοδο που οφείλεται στην αργόσυρτη εξέλιξη των πραγμάτων που απονευρώνει την όποια διάθεση ουσιαστικής αντίδρασης - αντίστασης.

Ζάχαρη είπε...

Καλησπερα νοων...νοειτω

Η λεξη 'απονευρωνει' που ανεφερες εξηγει την διαδικασια.Εχουν εξουδετερωσει καθε συναισθημα γιαυτο και αυτη η σιωπη,που δεν ειναι σιωπη αλλα απουσια, κενο.
Αυτο που μενει ειναι το σταδιο της αλληλοφαγωμαρας.Τα τυρακια ηδη τα φαγαμε.Εχω την ελπιδα οτι λογω της απουσιας των αισθηματων ,απουσιαζει και η Ιδεα που θα εντυνε ολα αυτα και θα τα εκανε επικινδυνα.

Παντως ο κυνισμος περισσευει...