η μόνη πραγματικότητα

κλικ στην photo

Oι Χαρταετοί Σε ωρισμένους τόπους ονομάζουν τα χέρια χέρες. Στα Ακροκεραύνια πετούν γυπαετοί. Στις πανωσιές σουρώνει η θάλασσα και αναγαλλιάζει. Στις ανοικτές πλατείες τα παιδιά πετούν τον Μάρτη χρωματιστούς αετούς από χαρτί.             Κόκκινοι, πράσινοι, κίτρινοι και κάποτε γαλάζιοι, οι χάρτινοι αετοί λυσίκομοι και με μακριές ουρές, πετούν επάνω από την πόλι, όπως επάνω από την φτέρη των υψηλών βουνών οι αετοί.             Εκστατικά υψώνουν τα παιδιά τα χέρια. Δείχνουν τους χάρτινους κομήτες με τις μακρυές ουρές. Ουράνιοι δράκοι πιο ψηλά τα αεροπλάνα, βροντούν και γράφουν στο στερέωμα με άσπρους καπνούς τις λέξεις: ΚΑΛΑ ΛΕΟΝΑ ΝΟΛΑ ΠΥ.             Είναι η ώρα κάτασπρη· η έκστασις γαλάζια. Η πόλις αχνίζει από ηδονή. Κουνούν τις χέρες τα παιδιά και, ακόμα, από τα στόματά των πηδούν σαν πίδακες οι λέξεις: ΚΑΛΑ ΛΕΟΝΑ ΝΟΛΑ ΠΥ. Ανδρέας Εμπειρίκος /από την Οκτάνα
τόσο καιρό πάμε κόντρα στην μόνη πραγματικότητα μας, τον σουρεαλισμό... 'Παρακολουθω με θρησκευτικη ευλαβεια το δραμα (για ποτε το προσωπικο γινεται παγκοσμιο!) προκειμενου να με δικαιωσει το φιναλε.Ολα πια γινανε γεωμετρικες προοδοι… Ο Εμπειρικος ,αντιδοτο στον μακρυγιαννισμο (ετσι μου φαινεται τουλαχιστο)'σχολίασα στον Ράκο