Οι παλατιανοί...
«Ήταν πραγματικά μαρτύριο, περπατούσαμε μέσα στο σκοτάδι, ενώ έξω φώναζαν διάφορα συνθήματα για τους πολιτικούς και για τη Βουλή. Δεν ξέραμε που πηγαίναμε. Οι φακοί μας άνοιγαν τον δρόμο. Στραμπούληξα το πόδι μου. Οι συνάδελφοί μου βουλευτές, όπως οι κ. Κουράκης και Γερανίδης και Αθ. Παπαγεωργίου μου έδιναν κουράγιο, μου έλεγαν “πες ότι κάνουμε ένα ρομαντικό νυκτερινό περίπατο στους κήπους του Προεδρικού Μεγάρου “. Βγήκαμε, μετά από ένα τέταρτο στην έξοδο, μπροστά από το Μέγαρο Μαξίμου. Δεν ήξερα τι να κάνω. Σταμάτησα ένα ταξί και με πήγε στο Μετρό. Ο άντρας μου στο μεταξύ γνώριζε ότι βρισκόμουν στη Βουλή, έβλεπε τις εικόνες από την τηλεόραση και δεν μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί μου. Ήταν μια νύχτα που θα τη θυμάμαι, πάντα».
(Εγώ προτιμώ το "Χαμηλά στην κοιλάδα, Ψηλά στο βουνό" της Άν Μάθερ...ή καλύτερα το "Τριαντάφυλλα του χειμώνα" της ιδίας.
Και τί σύμπτωση! Ούτε εγώ ξέρω πλέον τι να κάνω).
Ο αυτοκράτορας πάλι...
Και καταράται εις την αγωνίαν του
την Σύγκλητον, την Σύγκλητον την μοχθηράν.
Κ. Π. Καβάφης
...........
υγ. μια σκέψη... HerrK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου