Άρχισε η μετα-post-modern εποχή επιτέλους!Δέν θα είναι πλέον όλα το ίδιο ,αρχίζουν και παίρνονται οι αποστάσεις.Το lifestyle έχασε την λάμψη και το άλλοθι του, την δήθεν εξίσωση.Και η ομορφιά θα διώξει το φόβο.Μιλάμε ,μετά απο πολύ καιρό,για να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους.
εδώ: "μια «κοντόχοντρη συμπαθητική κοπελίτσα» όπως είπε ο αντιπρόεδρος, τόλμησε να του πει «το Kronos σε μάρανε».
Η απάντηση ήταν η εξής: «Εγώ έχω μεγαλώσει, για σένα στενοχωριέμαι, ήσουν κοντή και χοντρή και έτσι θα πεθάνεις, γιατί δεν βελτιώνεσαι»…"
Μερικοί θα το πούν contemporary άλλοι jazz, αλλά πάντως είναι μουσική.Δόξα τω Θεώ σε μερικά πράγματα δεν υπάρχει εξίσωση προς τα κάτω .Είναι τόσο γυμνή η αλήθεια τους που δεν αντέχεται άν ήδη δεν την ψάχνεις.Φεύγεις.Και προηγουμένως έχεις μείνει και εσύ γυμνός ακόμα και αν δεν το κατάλαβες...
ένα αλτέρνατιβ απο κάτι άλλους θεούς ...
ΥΓ. Δεν είμαι κοντή και χοντρή...
6 σχόλια:
δεν σε είπαμε και κουτσή...χεχεχε...
πάντως ξέρεις να διαλέγεις μουσική...και μάλιστα βελτιώνεσαι κάθε φορά....άρα δεν ανήκεις στο παράδειγμα....
την καλησπέρα μου....πολύ μ'άρέσει το ψάξιμο, ειδικά το μουσικό , αλλά και άλλα....(αλλά ενώ μπορεί κοντός να μην είμαι, είμαι χοντρός και φαλακρός) κλαψ....
χρηχα
για να ακουσω ιδεες...
Δεν είμαι και εξπέρ στις επικολλήσεις ...αλλά τέλως πάντων μπορείς να το βρεις....
Τώρα για το θέμα...επίτιδες το έβαλα το ρεμπετομπλούζ , για να μην φανεί ότι κάνουμε κόντρες σε πειραματική τζαζ....ούτε κι εδώ είμαι εξπέρ...απλά ψάχνομαι....αν δεις στο δικό μου μπλογκ τί έχω αναρτήσει από τραγούδια, και σκοπούς, δεν μπορείς να με κατατάξεις....έχω από κλασική , ροκ, δημοτικά, pink floyd....και ακολουθεί συνέχεια...
Τώρα ο σκοπός του Στέλιου , είναι από ένα κοινό δίσκο που ηχογράφησε στην Αμερική με τον Louisiana red και συμμετέχει σε όλα τα τραγούδια του δίσκου, αλλάζοντας το ρυθμό....
αυτό είναι το αγαπημένο μου , γιατί είναι φοβερό, δείχνει όλες τις προοπτικές ενός ανοικτού μυαλού , που δεν κινείται στα στερεότυπα....
http://www.youtube.com/watch?v=DMrb2YExn6k
χρηχα
Ο Louisiana Red ερχεται πολυ συχνα Ελλαδα ξερεις,αλλα αυτο δεν το γνωριζα,ευχαριστω.Η μουσικη ειναι ΜΙΑ χρηχα.Αλλα ποναει...
Καλησπέρα ζάχαρη καλή μου...
Πριν ένα και μισό χρόνο, Νοέμβριο , βγαίνοντας για μπύρα εδώ στην Ξάνθη, έπεσα επάνω στον μπασίστα των Μπλουζ Γουάιρ, τον Σωτήρη, που είναι παλιός μου γνωστός από τα φοιτητικά μου χρόνια στην Θεσαλλονίκη...
Τι γίνεται Σωτήρη κτλ....συνοδεύουμε τον "παππού" εδώ στο "Άνω Κάτω" σήμερα....
Λοιπόν ο "παππούς" (Λουϊζιάνα )ήταν ένα όνειρο...και μπράβο στις αντοχές του να γυρίζει όλο τον κόσμο σ'αυτήν την ηλικία...χαρίζοντας μαγικές στιγμές live πράγμα τόσο σπάνιο, ειδικά εδώ σε εμάς....και το μπλουζ του Στέλιου το ανακάλυψα την επόμενη που έψαχνα την δισκογραφία του "παππού"...
χρηχα
E,και εγω απο τους BluesWire τον εμαθα τον Λουιζιαννα Ρεντ!
Δημοσίευση σχολίου