Η Goldman Sachs κατέβαλε στους υπαλλήλους της μπόνους που ανέρχονταν κατά μέσο όρο σε περίπου 600.000 δολάρια κατ΄άτομο,το μεγαλύτερο από την ίδρυσή της το 1869.Αλλά η πολιτική σωτηρίας των τραπεζών έχει κόστος.There really is no free lunch έτσι στην Αμερική αυξάνεται η κοινωνική ζήτηση για ριζοσπαστικές απαντήσεις κι αν αυτή η ζήτηση δεν καλυφθεί από την εργατική τάξη και την Αριστερά,θα καλυφθεί από την οργισμένη μικροαστική τάξη και κάποια «ριζοσπαστική Δεξιά», φορέα πολιτικής μισαλλοδοξίας,κοινωνικού ρατσισμού.Αλλά η καμπάνα χτυπά για όλους με κάποιο τρόπο.
Σε εμάς δεν υπάρχει ακόμα ανάγκη για συγκεκριμένες κοινωνικές λύσεις,ο τρόμος συσπειρώνει τους πάντες γύρω απο την χρεωκοπία και την συζήτηση σχετικά με το ευρώ και την δραχμή. Όμως το πρόβλημα είναι τελικά πιό παλιό και οι επιλογές ελάχιστες.
Κάποιος σε ένα blog αναρωτήθηκε γιατί άραγε είναι προοδευτική υπόθεση η κοινωνική πρόνοια.Απλά γιατί αυτό πάει την ζωή πρός τα μπρός και έξω.Στην ενδοχώρα-τουλάχιστο στην Ευρώπη-τα πράγματα είναι δύσκολα,γεμάτα μνήμες .
Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου
5 σχόλια:
χαμός γίνεται στα σπρεντς διαβάζω στο bankingnews
αλήθεια 600.000 δολ. κατ΄άτομο; ή μήπως 60.000, ή έχω μείνει τόσο πίσω;
για ποια νομίσματα μιλάμε στο διάγραμμα; πολύ καλό, το χρέος μας τελικά πάντα ήταν πιο πολύ σε σκληρό νόμισμα παρά σε δραχμές,επομένως και προ ευρώ το ίδιο σκλάβοι ήμαστε για να αναγκαζόμαστε να το αποπληρώνουμε με σκληρό νόμισμα.
Μιλάμε καταθλιπτικό.
@αλλενάκι
Το 2000 με το ευρω το 79% του χρεους ηταν ηδη σε ξενο νομισμα (που εγινε ευρω) και το 8% σε δραχμες.Και εξω απο την ζωνη του ευρω να ηταν θα ειχε μεγάλη εξαρτηση απο αυτο.Μεγαλος εξωτερικος δανεισμος.Αν ειναι σωστα οσα λεει...που μαλλον.
Bloomberg;Πάντως είναι μια όψη του πράγματος.
Χρέος, χρεωκοπία και ένα πιάτο φαί.
Μία συνεπής στάση της κυβέρνησης ως προς τα δύο πρώτα.
Για το τρίτο, ας ρωτήσουμε τον απορούντα περί κοινωνικής πρόνοιας.
Ο φόβος νεκρώνει τα νεύρα, από την αναμονή του επερχόμενου, που τον έχουν πείσει ότι θα έρθει.
Έτσι παραμένει απονευρωμένος, με το χαλασμένο δόντι να δημιουργεί την κύστη που έχει δηλητηριάσει τον ψυχισμό του.
Και αυτός κοιτάει στον καθρέπτη, και σκέφτεται ότι δεν θα του άρεσε να υπάρχει ένα κενό στο στόμα.
Άστο μεγάλε λοιπόν, και σε λίγο δεν θα μπορείς να κοιτάζεις στον καθρέπτη, θα στον έχουν πάρει για να μη βλέπεις το απόλυτο κενό.
Και τότε θα απορείς εάν η γλώσσα που δεν βρίσκει αντίσταση, υπάρχει ή είναι και αυτή μία ουτοπία;
Πολυ ωραιο,νοων...νοειτω.Ο έλεγχος του φόβου αποτελεί κατάφαση της ισχύος.
Δημοσίευση σχολίου