όψεις της βίας

Σε διεθνές επίπεδο αυτό που επικρατεί είναι η νομιμοποίηση της αδικίας με τις πολιτικές Beggar thy neighbour που εφαρμόζουν τα κράτη επιδιώκοντας οφέλη σε βάρος  άλλων. Το ίδιο και στο εσωτερικό.Η εξουσία παράγει φόβο και ενοχή αλλά παράγει και αδικία.Και τώρα μάλιστα χωρίς να μπορεί να μπουκώσει με την κατανάλωση τα μυαλά των ανθρώπων.Για άρτο και θεάματα δεν υπάρχει περιθώριο.Ούτε καν μια ιδεολογία δεν έχει στο πλευρό της. Για αυτό και εξεφανίστηκαν οι διανοούμενοι,μιας και δεν υπάρχει ανάγκη να μεσολαβήσουν ώστε το επι μέρους να το κάνουν συνολικό.Σκέφτομαι απλώς πόσο άφρονες είναι...Πριν μας εξοντώσουν θα πρέπει να θυμηθούν οτι μας χρειάζονται για να επενδύσουν ξανά τους τόκους τους.

What is driving millions into the streets is not only a partly unjust pension reform, but injustice per se.εδώ

Αυτή είναι η αθέατη βία, που πρέπει να αναλυθεί προκειμένου να κατανοήσει κανείς κάθε ξέσπασμα υποκειμενικής βίας. Στην περίπτωση των παρισινών προαστίων το 2005, ο Σλαβόι Ζίζεκ ανασύρει το παλιό ανέκδοτο με τον Πικάσο. Οταν ο αξιωματικός των ναζί τον ρώτησε στο ατελιέ του στο κατεχόμενο Παρίσι, δείχνοντας την «Γκερνίκα»: «Εσείς το κάνατε αυτό;», ο Πικάσο απάντησε: «Οχι, εσείς». Παρόμοια, σύμφωνα με τον Ζίζεκ, πρέπει να είναι η απάντηση σε όσους αναρωτιούνται γιατί μέσα σε μια ευνομούμενη δημοκρατία δυτικού τύπου ξεσπάνε βίαιες εξεγέρσεις. «Να τους πούμε, αυτό είναι το αποτέλεσμα της δικής σας πολιτικής».enet

«Μερικές φορές το να μην κάνεις τίποτα» καταλήγει, «είναι το πιο βίαιο πράγμα που μπορείς να κάνεις».