Με αυτά τα σκληρά λόγια περιγράφει μια πορεία δημοσίων υπαλλήλων στην Αθήνα ο δημοσιογράφος του αμερικανικού περιοδικού Vanity Fair, Μάικλ Λιούις.
σημ.Την αίσθηση του συλλογικού οι έλληνες την γνώρισαν με την μορφή της κατοχής ,αρχόμενοι για αυτό δεν την αξιοποιούν.Μόνο την άμυνα μάθανε. Και αναρωτιέμαι ποιός ενθάρυνε τον ατομισμό μέσω της κατανάλωσης για να πουλήσει και να ασκήσει εξουσία;
Και βέβαια μπορεί να ξαναβρεθεί η αίσθηση,αλλά αυτό είναι κάτι που κάποιοι δέν θα το θέλανε γιατί θα έπρεπε να βάλουν το χέρι στην τσέπη ,όλοι ,κριτές και επικριτές του τσάμπα και των διαλυμένων επαρχιών.
the sublimation of desire (beer)
.
8 σχόλια:
Ποιος εγκάθετος είναι αυτός;
Όλοι οι ξένοι κονδυλοφόροι που βυσσοδομούν εναντίον ομάδων εργαζομένων, εκτελώντας διατεταγμένη υπηρεσία, πρέπει να παίρνουν απάντηση στη γλωσσα τους και στα φόρουμ που αρθρογραφουν.
Αφού έφεραν τη Νέα Τάξη εδώ θα πάμε και μεις μέσα στα σπίτια τους.
@αλλενάκι
Θυμωνει κανεις πολυ.Δεν φτανει που ζουν σε βαρος της ανθρωποτητας με τα δανεικα τους οι 'διοργανωτες πολεμων',μας εγκαλουν κιολας.
"Και αναρωτιέμαι ποιός ενθάρυνε τον ατομισμό μέσω της κατανάλωσης για να πουλήσει και να ασκήσει εξουσία;"
Μα αυτό στο οποίο αναφέρεσθε είναι ο δυτικός ατομικισμός (προϊόν της δυτικής νεωτερικότητας - ας την αποκαλέσουμε έτσι). Από τον οποίο "πάθαμε" κι εμείς τις τελευταίες δεκαετίες.
Όμως. Όμως, υπάρχει και ο "ρωμέικος ατομικισμός", προϊόν της "ρωμέικης νεωτερικότητας" (ω, ναι! και σ' αυτό υπήρξαμε "πρωτοπόροι), που επινοήθηκαν αιώνες πριν από τους αντίστοιχους δυτικούς. Κάπου εκεί στα μέσα του 14ου αιώνα. Με τον ησυχασμό (και τον παρεπόμενο αναχωρηστισμό).
Τώρα θα μου πείτε ότι ο Στ. Ράμφος, για παράδειγμα, λέει ακριβώς τα αντίθετα. Τι να σας πως κι εγώ; Πάω να προσευχηθώ νοερώς για να βρω τη... θέωση.
Και, φυσικά, δεν είμαι από τους "αντιστασιακούς", που λένε ότι ο νεοελληνισμός διαμόρφωσε την ταυτότητά του μέσω της άμυνας στους -όποιους- "αλλουνούς".
Και μιας και ασχοληθήκαμε που ασχοληθήκαμε ιδού και ολόκληρο το άρθρο του Vanity Fair (επτά σελίδες είναι ολόκληρο): Beware of Greeks Bearing Bonds
Και ο Αμερικανός δημοσιογράφος ξεκινάει το οδοιπορικό του από -πού αλλού;- το Βατοπέδι.
αγαπητε κουρελαριε Θα απαντησω με ρωμεικο τροπο.Τα δικα μας στραβα τα λουζομαστε.Αλλα δεν μπορει να μιλανε για συλλογικοτητα οι δημιουργοι του λαιφσταιλ,οταν το μονον σημειο που τους βολευει αυτη,ειναι στην δυνατοτητα μαζικης εκμεταλλευσης μεσα απο την ποπ κουλτουρα.Τοτε την θυμουνται οταν προκειται να ομαδοποιησουν τους καταναλωτες.Το φαρ ουεστ ειναι μνημειο συλλογικοτητας.
Ο Ραμφος νομιζω οτι μιλαει για ανωριμοτητα και προσκολληση στην οικογενεια κυριως λογω της δομης της εξουσιας και της ορθοδοξιας εχετε δικιο.Μεταφυσικη γαρ.Αυτη εκανε τους ελληνες να παψουν να θετουν ερωτηματα και να ζουν με ετοιμες απαντησεις.Εγω βλεπω ενα καταθλιπτικο λαο κουρασμενο απο τους μουσαφιριδες.
Αλλα...
Ευχαριστω για το λινκ.
Εμείς προφανώς τα λουζόμαστε! Αλλά από πού ως πού δεν πρέπει να μιλάει κι ένας δημοσιογράφος που σε τελική ανάλυση δεν γράφει και τίποτα παραπάνω από όσα λέμε καθημερινά μεταξύ μας; Κι από πού ως πού του χρεώνουμε κι αυτού τα στραβά του αμερικάνικου "λάιφ στάιλ" ή τα στραβά του φαρ ουέστ;
Για την κατάθλιψή μας ας μιλήσουμε. Γιατί να μην μιλήσουμε. Αλλά το μόνο που βλέπω εγώ είναι ότι κανένας δεν έχει όρεξη για συζήτηση. (δεν αναφέρομαι σε σας φυσικά. Γενικά μιλάω για το κλίμα στην ελληνική διανόηση και, εν γένει, στην ελληνική κοινωνία).
ΥΓ. Υπάρχουν και διάφορα διασκεδαστικά στο άρθρο. Σε κάποιο σημείο, για παράδειγμα, αναφέρεται ως "σύμβουλος του Βατοπεδίου σε θέματα αμερικανικού χρηματιστηρίου" κάποιος Μπομπ Τσάπμαν, ο οποίος εμφανίστηκε εσχάτως σε εκπομπή του Άλεξ Τζόουνς να μιλάει για "αναίμακτο πραξικόπημα στην Ελλάδα μέχρι τις 20 Σεπτεμβρίου"! Φαντάζομαι τις πηγές του...
Δεν του χρεωνω τιποτα.Αλλα μιας και περιγραφει ενα συνολο,μια παραλληλη αναφορα θα εκανε το πραγμα πιο κομψο και πιο πιστευτο.Τα νοιωθω ολα αυτα λιγο πολυ,κατευθυνομενα εκατερωθεν,μια στο σφυρι και μια στο πεταλο,και για τον Τσαπμαν π.χ. για να φτιαξουν κλιμα.
Αν η κοινωνια συζητουσε,δεν θα ηταν καταθλιπτικη.Απλα η ενοχη και ο φοβος εχουν κυριευσει τα παντα.Και ο φοβος του φοβου,επισης.
Hello. And Bye.
Δημοσίευση σχολίου