Δεν πολυπιστεύω στην ανάγκη να παρακολουθούμε πια τις κομματικές ιστορίες,γιατί δεν έχουν καμιά επίπτωση στις ζωές μας και ούτε σημειολογικό ενδιαφέρον. Άλωστε μπήκε στην καθημερινότητα μας η λέξη 'δανειστές' και έδωσε άλλη προοπτική και νέους εχθρούς. Για αυτό και έχουν εκλείψει και οι διανοούμενοι που θα είχαν αποστολή να μετατρέψουν σε κάτι μεγάλο και συνολικό τα ενδοκομματικά.
Όμως η ιστορία με την υποψηφιότητα άλλου ενός γιού-στο Καρπενήσι εννοώ-πρέπει να έχει εξαντλήσει ψυχικά τους αριστερούς επισκέπτες και υγείς σκεπτόμενους στη ΝΔ.
Μου θυμίζουν την ταινία 'Σύντομη συνάντηση' του Ντέιβιντ Λίν. Θέλουμε και οι δυό αλλά δέν γίνεται...να συνυπάρξουν,εννοώ.
.
6 σχόλια:
Η χυδαιότητα του Νεποτισμού μας κάνει να σκεφτόμαστε όλοι πόσο επείγουσα είναι η ανάγκη να απαλλαγούμε από όλους αυτούς που μας προσβάλλουν συνεχώς
Το ΔΝΤ,θα μας απαλλαξει τουλαχιστο απο αυτες τις ψευδαισθησεις.Το χρεος τα ισοπεδωσε ολα.Ελπιζω...
Και αυτό για την μνήμη ενός νεκρού;Άς του κάνανε ένα άγαλμα.
Ζάχαρη, το GAP, μέσα σε ένα κρεσέντο ανοησίας, θα μας βγάλει από τις ξένες εξαρτήσεις σύμφωνα με τον δεκάρικό του.
Ανώνυμε, συμφωνώ απολύτως στα περί αγάλματος. Εδώ όμως πρόκειται για προσβολή νεκρού επί 20ετία καθώς και της νοημοσύνης μας.
Αφού το παιδί έμαθε να μην σέβεται την μνήμη του πατέρα, αλλά να συντηρεί την μήνι του παπού....
Εγω επιμενω οτι το θεμα ειναι οι τελειωμενες σχεσεις...
Δημοσίευση σχολίου