20 Ιουν 2010

άβυσσος





Έψαχνα φωτογραφίες στον σκληρό δίσκο σήμερα με αφορμή μια κουβέντα με το αλλενάκι και βρήκα την περίπτωση του Evgen Bavcar.
Γιατί ένα τυφλό άτομο να θέλει να φορέσει γυαλιά διαφανή; Γιατί να θέλει να περπατήσει στους δρόμους του Παρισιού ντυμένος στο ίδιο μαύρο καπέλο,κάπα και το κόκκινο μαντίλι που φοριούσε ο Aristide Bruant, όπως απεικονίζεται από τον Toulouse-Lautrec; Γιατί θα θέλει να διακινδυνεύσει μιλώντας σε ένα ραδιοφωνικό πρόγραμμα για έργα ζωγραφικής τα οποία ποτέ δεν έχει δει στην πραγματικότητα;
Και γιατί να έχει την επιθυμία να βγάζει φωτογραφίες;
Το όνομα αυτού του ανθρώπου είναι Evgen Bavcar,είναι ένας φωτογράφος τέχνης και είναι εντελώς τυφλός. Γεννήθηκε το 1946 σε μια μικρή σλοβενική πόλη κοντά στη Βενετία, και έχασε τα δύο μάτια, όταν ήταν δώδεκα σε δύο διαδοχικά ατυχήματα. Τέσσερα χρόνια αργότερα, βάζει τα χέρια του σε μια κάμερα για πρώτη φορά, για να πάρει ένα στιγμιότυπο από την κοπέλα με την οποία ήταν ερωτευμένος: όπως θυμάται," η χαρά που ένιωσα τότε προέκυψε από το ότι έκλεψα και δημιούργησα σε φίλμ κάτι που δεν ανήκει σε μένα,κρυφά ανακάλυψα ότι  
μπορούσα να κατέχω κάτι που δεν μπορούσα να δω".

Το έργο του Bavcar πραγματεύεται τις σχέσεις μεταξύ όραμα,τύφλωση και αόρατο:" Το καθήκον μου είναι η επανένωση του ορατού και του αόρατου κόσμου, η φωτογραφία μου επιτρέπει να διαστρέψω την καθιερωμένη μέθοδο της αντίληψης μεταξύ εκείνων που βλέπουν και αυτών που δεν βλέπουν."

Αυτό που με συγκινεί στον  Bavcar είναι που λέει  πως...  
τα μάτια είναι η Άβυσσοςεδώ


Ο Bavcar σπούδασε Ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Λιουμπλιάνας, καθώς και Φιλοσοφίας στη Σορβόννη. Αφού εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, ξεκίνησε μια ακαδημαϊκή καριέρα. Το 1988 διορίστηκε επίσημος φωτογράφος του Δήμου Φωτογραφίας Φωτός του Μήνα. Από τότε το έργο του έχει εκτεθεί σε μεγάλο βαθμό, ιδιαίτερα στην Ευρώπη.Ο Walter Aue, ο διάσημος ποιητής του Βερολίνου, εκτιμά ότι, μετά Niepce, Fox Talbot και Daguerre, ο Bavcar είναι «ο τέταρτος εφευρέτης της φωτογραφίας».





6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ο εγκέφαλος βλέπει περισσότερα απο αυτα που διηγούνται τα μάτια.

Ζάχαρη είπε...

Ενταξει,αλλα μου κανει εντυπωση ποσο εντονη σε ολες τις περιπτωσεις ειναι τελικα η αναγκη της κατοχης του εξω κοσμου και της ενωσης μαζι του.Υπερβαση του εαυτου μας το λεω.

Mousitsa είπε...

Εντυπωσιακό... δεν εκπλήσσομαι που η πρώτη απόπειρα για "κατοχή" ήταν για τη γυναίκα που αγαπούσε, τότε είναι που μας πιάνει όλους το σύνδρομο, (μακριά από μας) :o)

Ζάχαρη είπε...

@ Καλως ορισες μουσιτσα
Η ερωτικη πραξη ειναι η μοναδικη ευκαιρια να μοιραστουμε τον εγωισμο μας,λενε χα,χα...

Ανώνυμος είπε...

Μπα, εγωϊστική είναι κάπου και αυτή...

Ο άνθρωπος αυτός όμως είχε οπτικές παραστάσεις μέχρι τα 12 χρόνια του.
Άρα έβλεπε κανονικά με τη μνήμη που είχε ήδη για τα χρώματα, τα σώματα, τα κτίρια, τις μυρωδιές, έβλεπε με την ακοή, π.χ. άκουγε το γαύγισμα ενός σκύλου και μπορούσε να καταλάβει αν ήταν μεγαλόσωμος, μικρόσωμος, το ίδιο και με τους ανθρώπους, έβλεπε φυσικά και με την αφή όπως όλοι οι τυφλοι.
@αλλενάκι

Grg ανωνυμος είπε...

Όταν ανακαλύπτεις να ξεκινά μια αίσθηση δεσίματος ανάμεσα σε σένα και τους ανθρώπους που φωτογραφίζεις, όταν γελάς και κλαις με το γέλιο και τα δάκρυα τους, τότε ξέρεις ότι είσαι στο σωστό δρόμο
«Weegee»

νομίζω ειναι καλός,έ;