"Ο κύριος Κόυνερ διέσχιζε μια κοιλάδα, όταν έξαφνα πρόσεξε πως πατούσε στα νερά. Και τότε κατάλαβε πως η κοιλάδα του ήταν στην πραγματικότητα ένα θαλάσσιος βραχίονας, και πως πλησίαζε η ώρα της πλημμυρίδας. Σταμάτησε, λοιπόν, κοιτάζοντας γύρω του μήπως δει καμιά βάρκα, κι όσο κράτησε η ελπίδα του για τη βάρκα, δεν έκανε βήμα. Και καθώς η βάρκα δε φαινόταν πουθενά, εγκατέλειψε την πρώτη ελπίδα, κι άρχισε να ελπίζει πως το νερό δεν θα ανέβαινε άλλο. Μα όταν το νερό του έφτασε ως το σαγόνι, εγκατέλειψε κι αυτή την ελπίδα και κολύμπησε. Είχε καταλάβει, επιτέλους, πως αυτός ήταν η βάρκα."
Μπέρτολτ Μπρέχτ, «Ιστορίες του κ. Κόυνερ»
από ΚΙΜΠΙ
9 σχόλια:
"Είχε καταλάβει, επιτέλους, πως αυτός ήταν η βάρκα".
Πολλοί από εμάς, δυστυχώς, όταν το καταλάβουν, θα διαπιστώσουν ότι έχουν ξεχάσει και να κολυμπάνε.
@νοων...νοειτω
Εγω νομιζω πως επειδη η 'ζωη΄ειναι πιο παλια απο εμας,θα βρει τροπο να προχωρησει.Οσοι μενουμε ζωντανοι θα κολυμπησουμε αναγκαστικα.
Αγαπητή μου, σίγουρα η ζωή θα προχωρήσει.
Ποτέ της άλλωστε δεν περίμενε, στην ποεία της, τους καθυστερημένους.
Και δεν το παίζω σκληρός.
Απλά εκφράζω, την εικόνα που βλέπω, ακόμα και σήμερα.
Πλήθος αδαών που αρνούνται να κοιτάξουν τα νερά που πατάνε.
Καθολου δεν διακρινω σκληροτητα.Επρεπε να ειμαστε πιο σκληροι με ολους και τους εαυτους μας.
Μια κακως εννοουμενη εξισωση ολων,που τελικα εγινε προς τα κατω εκανε διστακτικη την κριτικη για πολυ καιρο.
Δεν υπαρχουν περιθωρια,οχι για την οικονομια που ετσι και αλλιως προχωρα μονη της,αλλα για την κοινωνια και την χωρα.
Χασαμε ΠΑΡΑ πολλα ηδη.
Έχεις απόλυτα δίκαιο.
Χαϊκου ΙΣΤ'
Γραφεις
το μελανι λιγοστεψε
η θαλλασα πληθαινει
Σεφερης
Έτσι τώρα, μένει η αλμύρα να αφήσει τα λόγια της πάνω στα κορμιά μας.
Προς αποφυγή παρεξήγησης, και καθαρά ποιητική αδεία, το αλάτι συντηρεί αλλά και καίει.
Τελικα το ποιο καλο πραγμα που εβγαλε η συγχρονη Ελλαδα ητανε οι ποιητες της.Αν ανατρεξεις σε αυτους εχεις την περιπετεια της,μπροστα σου.
Δημοσίευση σχολίου