Πλάι στη βρύση παθαίνω διψασμένος
Καίω σα φωτιά και τρέμω, τουρτουρώ
Στον τόπο μου ενώ ζω, είμαι τέλεια ξένος
Γελώντας κλαίω χωρίς ελπίδα πια
Χαίρουμαι κι όμως δεν έχω χαρές
Θεριό είμαι δίχως δύναμη καμιά
Καλόδεχτος, διωγμένος με κλοτσιές
Στ' 'αβέβαιος' πάντα βρίσκω τ' 'ορισμένος'
Το ξάστερο το βλέπω σκοτεινό
Διστάζω για ό,τι πλέρια είμαι πεισμένος
Για κάθε ξαφνικό φιλοσοφώ
Κερδίζω και χαμένος θε να 'βγω
Όταν χαράζει, λέω, -'Καλή νυχτιά!'"
Η Μπαλάντα Του Μπλουά
Α,ρε Φρανσουά ,πόσες φορές βγήκες σωστός και σήμερα πού πάνε να τα γεφυρώσουν όλα τα αγεφύρωτα
με τον γνωστό μεταμοντέρνο τρόπο και να τα εξισώσουν..πρός τα κάτω!
Να μας παρηγορήσουν με χάντρες και καθρεπτάκια ότι όλα είναι υπό έλεγχο!
Η πραγματικότητα είναι μία. Η ανατροπή είναι νομοτελειακή υπόθεση.
Περιμένουμε...
RoydeCarava
4 σχόλια:
Καταραμένος καί ξένος...
Περιμένουμε την επόμενη ομολογιακή έκδοση Ζάχαρη.Μήπως είναι η ανατροπή.
αγωνιζόμαστε με σπασμωδικές κινήσεις να "επιπλεύσουμε" και να γλιτώσουμε τον "πνιγμό"....όπως και σε κάθε σημείο του χαοτικού μας συστήματος οι απεγνωσμένες κινήσεις και οι σπασμωδικές επιφέρουν σύγχυση και αβεβαιότητα και κάνουν το αβέβαιο ,βέβαιο....τον "πνιγμό" σίγουρο........όταν αφεθούμε και παραδεχτούμε τον "πνιγμό" και σταματήσουμε να κινούμαστε άναρχα-βίαια - σπασμωδικά και ηρεμήσουμε αποδεχόμενοι την "μοιρα" μας, τότε η άνωση σαν φυσικό φαινόμενο που είναι... θα έλθει να μας "σηκώσει" φυσικά και ανώδυνα στην "επιφάνεια"
χρηχα65
@χρηχα65
Το πιστευω πως ο ανθρωπος προσπαθει να νικησει τον φοβο συνεχεια,ακομα και στην χαρα.Αυτο τον κανει να φευγει απο ολα.
Δημοσίευση σχολίου