22 Μαρ 2010



Χρόνια τώρα. Κάθε πρωί ξυπνάω αρτιμελής και κάθε νύχτα κοιμάμαι ευνουχισμένος.
Τ.Σινόπουλος

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Nτόνα μου σε βρήκα στην αλλενάκι και είδα πως έχεις κι εσύ μπλογκ και ήρθα για ένα χαμόγελο κι ένα καλό βράδυ από καρδιάς, :)
Βασιλική

Ζάχαρη είπε...

Βασιλικη καλως ορισες.
Τι λες για τον Miles και την νυχτα;

Ανώνυμος είπε...

«Η αλήθεια είναι ότι η πληρότητα της ψυχής μπορεί μερικές φορές να υπερχειλίσει σε μια απόλυτη κενότητα της γλώσσας, γιατί κανένας μας δεν μπορεί ποτέ να εκφράσει ακριβώς το μέτρο των αναγκών ή των σκέψεων ή των θλίψεών του. Κι η ανθρώπινη ομιλία είναι σαν στραβωμένος τέντζερης, που πάνω του χτυπάμε πρωτόγονους ρυθμούς κατάλληλους μόνο για να χορεύουν αρκούδες, ενώ λαχταράμε να παίξουμε μια μουσική που να λιώσει τ' αστέρια.»

Μποτίλια στο πέλαγος είπε...

Η μουσική του Μάιλς Ντέιβις σημαδεύει την νύχτα. Διότι εκεί χορεύουν όλα τα χρώματα στις εναλλαγές μαύρου και άσπρου.
"Δεν υπάρχει μέρος στο κορμί μου, που να μην είναι πληγή", γράφει στην αυτοβιογραφία του.
Συχνά διερωτάμαι εάν οι πληγές είναι το άσπρο πάνω στο μαύρο, ή το μαύρο πάνω στο άσπρο, καταλήγοντας ότι αυτή η εναλλαγή συνθέτει ένα καμβά λευκών ινών και μαύρων διαστημάτων πέρα από τον πόνο στο έλεος ενός εμπνευσμένου χρωστήρα.

Ζάχαρη είπε...

«I am cruel only to be kind»
«είμαι σκληρός μονάχα για να είμαι αβρός»
απο τον Αμλετ

Βασιλική Σιάπκα είπε...

"είμαι σκληρός μονάχα για να είμαι αβρός" μα στο τέλος μετράμε τα κατασπαραγμένα κομμάτια μας...
(διατελούσα θύμα τέτοιων αβροτήτων και μόνον)
μμμ, μάλλον χρειάζεται ένα απαραίτητο ποσοστό ευτυχίας για να μπορεί ν΄ ακούει ο άνθρωπος σήμερα MD τη νύχτα. ειδάλλως μ΄ ένα σιγανοψιθύρισμα εσωτερικό βουβό αλαφροπατάς τρεμάμενος...
Σε φιλώ
Βασιλική

Ζάχαρη είπε...

Tα φαντάσματα που ξανάρχονται
ανήσυχα των πόθων,
πανέμορφα, τραγικά πρόσωπα,
ομολογούν κάποιο έγκλημα,
εν τούτοις. Καρελλη Ζωη

καληνυχτα Βασιλικη