εχθρός;

ΚΙΜΠΙ: "ΜΕΤΡΑΜΕ ΗΔΗ πολλές συντριπτικές ήττες στον πόλεμο αυτό. Κι έναν ακόμη πιο συντριπτικό απολογισμό, τόσο στο κύριο μέτωπό του όσο και στα μετόπισθεν. Στο μέτωπο μπορούμε να αντικρίσουμε το κουφάρι του κοινωνικού πλούτου, υποθηκευμένου μέχρι τελευταίου ευρώ στο χρέος των 300 και πλέον δισ. ευρώ που μέχρι το τέλος του χρόνου (αν, βάσει του «καλού» σεναρίου, μας δανείσουν) θα έχει φτάσει αισίως τα 400 δισ. ευρώ. Μπορούμε επίσης να δούμε το πανοραμικό τοπίο μιας οικονομίας χωρίς παραγωγική ραχοκοκαλιά, με φυσικούς και ανθρώπινους πόρους λεηλατημένους. Στα μετόπισθεν, τα πτώματα πολλαπλασιάζονται δραματικά: ιστορικά δικαιώματα της εργασίας παραδίδονται στην πυρά. Μια ύφεση άγνωστης διάρκειας (μέχρι την πενταετία την ανεβάζουν οι πεσιμιστές) ισοπεδώνει τις λιγοστές ελπίδες ανάκαμψης. Τα πιο φτωχά στρώματα παραδίδονται στο άγχος της επιβίωσης. Το ήδη ανάπηρο κοινωνικό κράτος ακρωτηριάζεται περαιτέρω. Η κοινοβουλευτική δημοκρατία τελεί υπό αναστολή. Η πολιτική ψελλίζει αμήχανες εκκλήσεις στον πατριωτισμό των Ελλήνων.

ΈΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ, ΛΟΙΠΟΝ"
Αλλά, ποιος είναι ο εχθρός;

Από την άλλη ακούγοντας τήν καταπληκτική μουσική συνεύρεση του εβραίου από το Οράν Maurice El Medioni και τού Κουβανού Roberto Rodriguez  σκέφτομαι πώς σέ ένα επίπεδο οι άνθρωποι δυσκολεύονται μεταξύ τους,αλλά σε ένα άλλο τα βρίσκουν.
Η ζωή είναι πιό παλιά από εμάς και τίς στενοχώριες μας...ευτυχώς.