αλήθεια;

 "«Μόλις ένα χρόνο από τότε που τα κράτη έσωσαν τις τράπεζες διαθέτοντας κολοσσιαία ποσά και στις δυο όχθες του Ατλαντικού, τα χρεωμένα κράτη πέφτουν θύματα επιθέσεων από τα ίδια τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που έσωσαν.
Αυτό είναι ένα από τα πικρά μαθήματα της ελληνικής κρίσης»".
Le Monde

Πρέπει να προσδιορίσουμε  ποιός και τί είναι το κράτος που χρεωκοπεί.
Είναι οι πολίτες  πού ανάλογα άλλοτε είναι επενδυτές και άλλοτε κερδοσκόποι σέ όποιο βαθμό;
Είναι οι πολιτικοί πού ενδιαφέρονται για την δημοτικότητα τους αλλά πού η αποτελεσματικότητας τους στην άσκηση πολιτικής είναι εξαρτημένη από τις αγορές;

Υπηρέτες δυό αφεντάδων;

Υπάρχει βέβαια και αυτό:
"Εάν οι Ευρωπαίοι πολιτικοί σκέφτονται σοβαρά να απαγορεύσουν τις κερδοσκοπικές συναλλαγές στα συμβόλαια αντιστάθμισης πιστωτικού κινδύνου (credit-default-swaps), τότε θα πρέπει να προετοιμασθούν καλύτερα για τις απρόβλεπτες συνέπειες μιας τέτοιας απαγόρευσης.
"Η έκκληση για την επιβολή περιορισμών στα κερδοσκοπικά «στοιχήματα» μπορεί να βοηθήσει στην αύξηση των ποσοστών δημοτικότητας των πολιτικών, σε θεωρία και πράξη όμως ένα τέτοιο μέτρο θα μπορούσε να γυρίσει «μπούμερανγκ», εκτιμά σε ανάλυσή του στη «WSJ» ο Ρίτσαρντ Μπάρλεϊ."
Οτιδήποτε απειλεί τη δυνατότητα διαχείρισης ρίσκου -όπως η απαγόρευση της διαπραγμάτευσης των CDS- θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο αυτά που έχουν μέχρι τώρα επιτύχει οι Ευρωπαίοι πολιτικοί"
 Ναυτεμπορική

Για αυτό νομίζω ότι χρειάζεται αλήθεια και ωριμότητα.